Het reisverslag 

Donderdag 13 juni

Als afscheid van een heerlijke vakantie hebben we geweldig lekker gegeten in restaurant Per Se Social Corner in Vancouver. Een waardig afscheid diner en vroeg verjaardagsdiner.

De laatste ochtend op zijn Canadees begonnen met een halve liter koffie/thee in een kartonnen beker en een Europees croissantje erbij. Daarna richting de haven gelopen en daar de reis in vogelvlucht over gedaan bij Fly Over Canada. Een virtuele vogelvlucht over de Rocky Mountains.

Daarna ruim op tijdrichting vliegveld, omdat we wisten dat er vlak bij het vliegveld nog een outlet centre was. En geen vakantie zonder nog even shoppen natuurlijk. 

Daarna de huurauto ingeleverd met pijn in ons hart. De trouwe en erg fijne VW Tiguan heeft ons bijna 2700 kilometer veilig door de Rocky’s heen geslingerd. Wat is een huurauto hier inleveren toch een verademing in vergelijking met een land als Italië. De QR code wordt gescant, je krijgt een bedankje en off you go.

Op het vliegveld ingecheckt bij de vertrouwde dames in KLM blauw en nu klaar voor een vlucht van 9 uur richting een nat Nederland. Zouden ze een jarige nog upgraden naar de business class? Ach, dromen mag altijd toch. Alle dromen van een mooie vakantie zijn in ieder geval meer dan uitgekomen. Zoals de Eerste Bewoners van Canada zeggen: “je bezit het land niet, maar je bent er onderdeel van”. Heel fijn om 3 weken onderdeel van een prachtig land te mogen zijn.

Woensdag 12 juni

Wat is Vancouver een heerlijke relaxte metropool. We hebben gisteren door de brede straten gelopen richting Daviestreet. Dat is een beetje de gay straat van Vancouver met gezellige restaurantjes en winkels en overal regenboogvlaggen. 

‘s Avonds op het balkon (ik wel met mijn rug tegen de muur vanwege hoogtevrees) hoor je het geluid van de stad als een zwerm zoemende bijen, af en toe onderbroken door een gillende Amerikaans klinkende sirenes. Gelukkig hoorde je er met de deur dicht niets meer van. 

We zijn vandaag naar een aantal leuke plekken van Vancouver gelopen, maar om alles te zien zou je veel langer moeten blijven. De steamclock is een op stoom aangedreven klok die heel ingenieus werkt. Na flink wat kilometers te hebben gelopen, toch maar een Uber genomen richting de Fals Creek Ferries. Dit zijn grappige kleine water taxi’s die een vaste route varen. Met een dagpas van een paar dollar, kun je helemaal rond de haven varen en middels een hop on hop off system overal rondkijken. Elke paar minuten is er weer een volgende. De tocht eindigde bij Grandville Island Public Market. Een gigantisch complex met winkels, restaurantjes en een hele grote markt met fruit, vlees, vis en allerlei leuke kraampjes met eten uit alle hoeken van de wereld. Echt super leuk en gezellig, al hielp het schitterende weer natuurlijk ook mee.

Vanavond ons laatste diner in Canada en morgen richting het vliegveld voor de terugreis. Voordeel van 9 uur tijdsverschil is wel dat je 9 uur langer jarig bent.

Dinsdag 11 juni

Tussen de hoge hotels in Victoria stond een oude Griekse molen met daarin een klein restaurantje (dachten we). We hadden hier gereserveerd en toen we binnenkwamen was de molen slechts een klein stukje van het restaurant. Er achter zat een hele grote zaak, met allemaal leuke nisjes in Griekse stijl, die bomvol zat. Prima gegeten hier.

Vanochtend vroeg vertrokken en bij Tim Horton’s (de Canadese Mac) een fast food ontbijt gehaald en de laatste keer getankt. We hadden geluk dat we een ferry van een uur eerder mochten nemen op een van de laatste vrije plekjes. Op naar Vancouver. Leuk weetje; Vancouver is afgeleid van de Nederlandse naam Van Coeverden. De toch van 1,5 uur ging door Canadese en Amerikaanse wateren.

In Vancouver gestopt bij Queen Elisabeth Park, vanwaar je een prachtig uitzicht over de stad hebt. Vancouver is de 8e stad van Canada qua grootte. Echt een metropool en heel anders dan de provinciestad Victoria. 

Ons laatste hotel is weer een pareltje. We hadden gevraagd om een hoge kamer en kregen er een op de een na hoogte verdieping. De 28e etage. Vanaf hier een geweldig uitzicht over de stad en de baai. Zo wil je elke ochtend wel wakker worden.

‘s Middags erg leuke fietstocht van 1,5 uur gemaakt door Stanley Park en de eerste indrukken van Vancouver opgedaan. Morgen meer vanuit een op het eerste gezicht bruisend Vancouver.

Maandag 10 juni

Na de lange rit, besloten we voor het diner het in de buurt van ons hotel te zoeken. Vista 18 was naast ons hotel en de naam verwees naar de 18e verdieping en vista naar het uitzicht. Een prachtig panorama over de haven van Victoria. En laat het eten nou ook nog eens prima zijn hier.

Vandaag eerst een bezoek gebracht aan het parlement van British Columbia inclusief een rondleiding. De provincies in Canada zijn net zo iets als de Staten in Amerika. Dus met eigen wetten etc. Canada is dus een confederatie van provincies. En natuurlijk het Britse Koninklijk Huis dat je hier overal terug ziet. 

Daarna heerlijk door Victoria geslenterd. Het is echt een sfeervolle provinciestad met leuke winkels (hier bestaat Hudson’s Bay nog, dus ook maar even gekeken) en een gezellige haven. Het vliegveld hier is trouwens ook in de haven, want de watervliegtuigen vliegen af en aan hier. Als het niet zo ver weg was geweest, zou het een prima stad zijn voor een leuk weekendje weg. 

Eind van de middag zijn we nog even door Beacon Hill Park gelopen. Een groot park met vijvers en herten die zonder hekken gewoon de coniferen kaal staan te vreten. Hoog in de bomen zaten reigers met hun nesten (nooit geweten dat reigers zo hoog een nest bouwen). Nog even een duik in het zwembad en op naar het avondeten.

Morgen met de ferry richting Vancouver, onze eindbestemming 🥲

Zondag 9 juni 

Gisteravond de beste hamburger tot nu toe gegeten, echt een zelfgemaakte met alles erop en eraan en gelukkig geen friet maar een caesars salade erbij. ‘s Avonds vanaf de hotelkamer de sunset gade geslagen, blijft toch altijd een indrukwekkend gezicht.

Vandaag een lange rit door het Pacific Rim Park richting Victoria. Waarschijnlijk omdat het zondag is en ook nog eens stralend mooi weer, is het mega druk op de wegen. Motoren, oude auto’s, campers, alles wat kan rijden gaat de weg op om van de zon te genieten blijkbaar.

We maakten een stop bij de Malahat Skywalk. Eén spiraalvormige constructie van hout en metaal, waarin je in een spiraal naar boven loopt. Daar gekomen wordt je beloond met een fantastisch uitzicht over de grens tussen Canada en de USA. Het was een flinke klim omhoog, maar gelukkig voor ons was er een optie om met een glijbaan naar beneden te gaan. Nou, daar hoefden wij niet lang over na te denken. Dus met een bloedgang naar beneden. 

Uiteindelijk door het drukke verkeer van Victoria heen geworsteld en uiteindelijk aangekomen bij ons een na laatste hotel. Morgen gaan we Victoria verder verkennen.

Zaterdag 8 juni

Tofino is echt een heel gezellig klein plaatsje aan een baai en staat bekend als surfers plek. Er zijn hier ook een aantal hostels en motels en aan de mensen die hier rondlopen te zien is het wat hipper en alternatiever dan bijvoorbeeld Qualicum Beach. Het hotel waar wij zitten is geweldig, zelfs als je in je blootje onder de douche staat, kijk je nog over het water en de baai.

Vandaag de langverwachte Walvistocht. Met in ons achterhoofd de tocht van een paar jaar geleden in Tadoussac waren we vol verwachting.Bij aankomst werden we in een knalrood pak gehesen, dat tevens als reddingsvest fungeerde. We waren met in totaal 7 personen voor een boot waar er 12 op konden, dus ruimte genoeg. De 2x 200 PK buitenboordmotoren moesten de klus gaan klaren.

Eerst rustig de baai uit en daarna vol gas richting de walvissen. Helaas lieten die nogal op zich wachten en bleef het beperkt tot een aantal spuit fonteinen in de verte. Misschien zijn we de vorige keer wel te veel verwend. Op de terugweg nog wel bijzondere vogels, zeehonden zeeleeuwen en zee-otters gezien en door het mooie weer toch een heerlijke tocht van ruim 2,5 uur gemaakt. Uiteraard als bekroning hiervan ons zelf op een ijsje (ijs) getrakteerd en nu even bijkomen op de hotelkamer en genieten van het magnifieke uitzicht. Straks de culinaire hoogstandjes van Tofino ontdekken.

Morgen een lange rit van ruim 4,5 uur voor de boeg richting Victoria met onderweg nog een paar stops. 

Vrijdag 7 juni

The Black Bird Schnitzelhaus was een belevenis op zich. Een blind paard kon er geen schade doen, maar de tent zat afgeladen vol. Naast ons een tafel met 11 dames op leeftijd die een golftoernooi hadden gehad. Ze zouden zo uit een aflevering van The Golden Girls kunnen zijn gestapt. 

We werden wakker met een strak blauwe lucht en reden eerst langs de locale bakker voor een croissantje en iets voor onderweg. Elke dag zo’n heftig ontbijt gaat ook vervelen. De rit ging weer langs prachtige wegen en de eerste stop was Cathedral Grove. Een oerbos met Red Cedar bomen van wel 4meter doorsneden. De hoogste boom hier was 76 meter hoog (20 meter hoger dan de toren van Pisa) en ruim 800 jaar oud. Hier hebben we een lekkere ochtendwandeling door het bos gemaakt. In dit gebied vindt heel veel bosbouw plaats. Mede daardoor zaten we de hele dag met het liedje Lumberjack van Monty Python in ons hoofd. 🎶I’m a lumberjack and I’m okay, I sleep all night and I work all day🎶 (zo, nu hebben jullie het ook de hele dag in je kop)

Vervolgens door richting Ucluelet, een mooi plaatsje langs de Pacific Ocean met schitterende vergezichten. 

Voor de kijkers van de Belgische versie van Down the Road van afgelopen seizoen. Veel van de opnames zijn in deze regio gemaakt. 

Onderweg hebben we nog verschillende stops gemaakt en flinke wandeling gedaan. Als laatste stop deden we long beach aan. Een groot strand waar we even heerlijk hebben gezeten.

Uiteindelijk in Tofino aangekomen (confronterend woord overigens) en ingecheckt in onze kamer voor de komende 2 nachten. Het uitzicht van deze kamer is echt fenomenaal en de kamer zelf ook trouwens. Hier gaan we het wel uithouden. 

Morgenmiddag de walvissen excursie dus dan meer vanuit Tofino.

Donderdag 6 juni 

Wakker worden met het ochtend zonnetje en het ruisen van de zee, wat wil een mens nog meer. Na een all American shared dinner gisteravond, geserveerd door een wat oudere Duitse ober (nee, niet zo oud!), de ochtend begonnen met een gebakken eitje en veel koffie/thee, waren we klaar voor weer een heerlijke dag.

Wel gelijk even met de neus op de feiten gedrukt trouwens dat ook in Canada de afmeting telt. Size does matter, want onze auto stond op een plek voor kleine auto's. Ja vergeleken met die mega pick-up trucks hier is het inderdaad een kleintje.

Eerst naar de Old  Country Market Goats on the Roof. Een soort hippie markt in een gebouw met gras op het dak waar geiten op liepen te grazen. Het was een beetje een ouwe bende maar wel grappig om te zien. 

Daarna door naar de Little Mountain, maar little was een ruim begrip, want het uitzicht daar was fenomenaal. Het klinkt misschien blasé, maar we hebben al veel mooie uitzichten gezien hier, je moet er voor waken dat je het niet gewoon gaat vinden.

Terwijl men in Nederland naar de stembus ging, hebben wij onze tocht verder gezet richting Millners Gardens. Een mooi aangelegd park langs de kust, waar een Engels theehuis in was gevestigd. Charles en Diana schijnen bevriend te zijn geweest met de oude eigenaren en hebben hier ooit gelogeerd. We hebben hier erg lekkere scones, thee en soep gehad en zijn daarna terug gereden naar het hotel, waar we nog langs het strand hebben gewandeld. 

We sluiten ons bezoek aan Qualicum Beach af met een duik in het zwembad hier en vanavond een bezoek aan restaurant The Schnitzel Haus. 

Morgen gaan we richting Tofino, waar we hopelijk walvissen gaan zien. Precies vandaag over een week vliegen we weer naar huis, dus om het positief te bekijken; we hebben nog één hele week.

Woensdag 5 juni

Vandaag laten we Whistler achter ons en reden we over de Sea to Sky highway richting de Horse Shoe Bay, waar we de ferry naar Nanaimo namen.

Gisteravond in Whistler eindelijk weer eens coquilles (scallops) gegeten, die komen eigenlijk niet uit deze regio, maar ze smaakte er niet minder om.

Onderweg naar de veerboot hebben we een stop gemaakt bij de Sea to Sky gondola. In een rit van ruim 10 minuten wordt ja bijna 900 meter omhoog gebracht voor een spectaculair uitzicht. Boven was ook nog een hangbrug over een ravijn voor de echte trill seakers (waaronder wij).

Als toetje nog even een stop bij de Shannon falls, maar vanwege de zon was deze voor Marc lastig op de gevoelige plaat te leggen. Wel jammer, want we weten inmiddels hoe dol jullie op die watervallen zijn!

Grappig te vermelden is dat de bewegwijzering de plaatsnamen zowel in het Engels als in de taal van de oorspronkelijke bewoners (natives) staat vermeld. Noem ze vooral geen Indianen, want voor je het weet heb je een tomahawk in je rug. 

De overtocht met de veerboot duurde ruim 1,5 uur en daarna was het nog 45 minuten rijden naar Qualicum Beach. De boottocht was heerlijk met een lekker zonnetje en in de verte zich op Vancouver, maar daar komen we later nog wel.

Het hotel waar we nu zitten is recent helemaal gerenoveerd en is echt keurig en onze kamer kijkt uit over de zee. Grappig detail is dat het vroeger de Old Dutch Inn heette, maar nu dus de Qualicum Beach Inn. Morgen meer vanaf Vancouver Island.

Dinsdag 4 juni

Whistler is echt een heel gezellig en sfeervol wintersport dorp. Bij de Olympische Winterspelen van Vancouver in 2010 vonden hier alle ski-onderdelen plaats. We hebben gisteren echt voortreffelijk gegeten en eindelijk eens een beetje bescheiden porties. Dan kun je tenminste zonder schuldgevoel je bord leeg eten.

Vandaag hadden onze beschermengelen een ochtendje vrij waarschijnlijk, want het regende behoorlijk. Maar wereldreizigers als wij zijn, waren we daar op voorbereid. Dus paraplu’s uit de auto en Whistler verkennen. Gelukkig werd het in de middag weer droog met een lekker zonnetje erbij. De bouwsteil doet een beetje denken aan Bataviastad in Lelystad, maar dan veel groter natuurlijk. De skiliften zijn na het winterseizoen gesloten, behalve een grote stoeltjeslift, waar mountainbikers hun fiets aan kunnen hangen om daarna met volle vaart de berg weer af te racen. Heel spectaculair om te zien. 

Om onze overbelaste spieren een behandeling te geven, hebben we voor vanmiddag een massage geboekt. De vakantie is morgen al weer op de helft, dus uit voorzorg een oppepper kan geen kwaad toch?

Morgen staat er weer een reisdag op het programma met daarin een overtocht per veerboot richting Vancouver Island met bestemming Qualicum Beach. 

Maandag 3 juni

Gistermiddag hebben we eerst de Aberdeen Mall bezocht met daarin een Fresh Market. Tip van ons; ga nooit als je nog niet hebt gegeten naar dit soort zaken. Voor de kenners, dit was een soort Landwaard maar dan 20 keer zo groot. Echt prachtige spullen, dus toch maar wat meegenomen voor morgen onderweg. Daarna heerlijk gegeten bij de Japanner, ik een sushi schotel waar een heel weeshuis van kon eten en Marc een mega terraykischotel die hij niet op kreeg.

Marc had gezien dat er in Kamloops een pannenkoeken-restaurant was genaamd "Amsterdam" en dat je hier kon ontbijten. Toch even onze roots opzoeken hier in Canada. We werden op een bord bij de ingang in het Nederlands welkom geheten, maar verder sprak het personeel alleen Engels. Prima ontbijt overigens. Alleen de eigenaar was Nederlands, maar die was er niet.

Onderweg zijn we gestopt bij de Hat Creek Range, een openluchtmuseum zoals het 100 jaar geleden was hier. Ook kregen we uitleg over de Sunwap stam die hier vandaan komt. Een mooie stop onderweg met interessante wetenswaardigheden. En geloof het of niet, onderweg hier naartoe regende het en toen we uitstapten begon de zon te schijnen.

Na een mooie tocht in Whistler aangekomen en ingecheckt in ons hotel voor de komende twee nachten. Een prachtig hotel met een aparte slaapkamer, woonkamer met open haard en een grote keuken die we niet gaan gebruiken. 

Morgen meer nieuws uit een sfeervol Whistler. 

Zondag 2 juni

Het hotel hier in Kamloops, dat iets weg heeft van Southfork Range van Dallas, serveert geen ontbijt. In plaats daarvan krijg je een ontbijtpakketje dat je heerlijk op het balkon van je kamer kunt opeten. Vers kopje koffie en thee erbij en uitzicht op de rivier. Wat wil een mens nog meer om de dag mee te beginnen.

Vandaag hebben we een heerlijk relaxed dagje. Even de berichtjes uit Nederland lezen, beetje uitrusten van de vermoeiende afgelopen dagen. Rondom het hotel staan paarden, lama’s, en geiten en ernaast ligt een golfbaan. We hebben de stalen rossen van het hotel geleend om rond te kijken.

‘s Middags zijn we naar Kamloops gereden. Dit is echt een provincie-stad met winkels etc. waar iedereen uit de omgeving afhankelijk van is. 

Dus de Aberdeen shoppingmall bezocht en lekker gegeten en morgen op naar de volgende bestemming. Whistler staat op het programma, dus morgen weer een autorit van ruim 4 uur rijden. 

Zaterdag 1 juni

De Italiaan gisteren in Jasper met Aziatisch personeel was niet om over naar huis te schrijven. Een echte Italiaan was er in huilen uitgebarsten, maar oké, dan moet je in Canada ook maar niet naar de Italiaan gaan. De Italiaanse Pinot Grigio maakte veel goed.

Vanochtend de dag weer gestart met koffie/thee en een “sticky cinemon roll” bij bakkerij de berenklauw en daarna vertrokken voor een lange rit richting Kamloops. Helaas werd het weer onderweg slechter en begon het zelfs te regenen. Maar onze beschermengelen waren ons wederom goed gezind, want zodra we stopten om onderweg de Spahats Creek Falls in Wells Gray National Park te bekijken, werd het droog. Elke keer als je denkt dat het niet spectaculairder kan, blijk je het mis te hebben, wat een mooi natuurgeweld hier.

Onderweg in de auto weer een bui, maar tijdens de stop bij Dutch lake waar we onze turkey sandwich hebben opgegeten, was daar weer de zon. Je bent paradijsvogels of je bent het niet hè!

Uiteindelijk na een lange maar prachtige rit aangekomen in Kamloops. Wat is autorijden hier toch een verademing in vergelijking met Nederland. Maar ja wat wil je ook in een land waar  4,2 inwoners per vierkante kilometer wonen. Ter vergelijking in Nederland zijn dat er 529. Wel moet je goed je benzinemeter in de gaten houden, want een bordje waar op staat "volgende benzinepomp over 100 kilometer" is hier geen uitzondering.

Het hotel wat we hier in Kamloops hadden geboekt was een beetje een gok, omdat de recensies nogal wisselend waren, maar het is boven verwachting mooi en licht aan de Thomson rivier, waar onze kamer op uit kijkt. Het hotel lijkt een beetje op een range zoals die van de tv-serie Dallas met dito oprijlaan en paarden langs de weg. Al met al niks mis mee voor de komende twee nachten en er is ook nog een verwarmd buitenzwembad en jacuzzi. Wel hoor je die kilometers lange treinen hier wel, want die rijden aan de overkant van de rivier. 

Morgen maar eens richting Kamloops, want het hotel ligt ongeveer 15 km van de stad af. 

Vrijdag 31 mei

Na een lange wandeling door Jasper, besloten we gisteren in het hotel te eten en dat bleek een goeie keuze. Echt heerlijk gegeten met een Canadese Pinot Grigio erbij, helemaal top.

Jasper is een soort lange straat bestaande uit hotels, winkels, restaurants aan één kant en een rangeerterrein van de Canadese spoorwegen aan de andere kant. Van het balkon van onze hotelkamer hoor en zie je de stampende diesellocomotieven hun kilometers lange lading voortslepen. En dat kilometers lang is echt niet overdreven. Een mooi gezicht en gelukkig hoor je met de deur dicht niets van de treinen.

Aangezien de meeste hotels hier niet inclusief ontbijt zijn, besloten we vanochtend de dag te beginnen met koffie/thee en iets lekkers bij de locale bakery om de hoek. Bakery De Bear’s Paw (de berenklauw). Echt een top tent met lekkere koffie, lekkernijen en kaneelbroodjes. Gelijk maar iets voor tussen de middag mee en op naar de Maligne Canyon. Een bijna 40 meter diepe kloof die uitgesleten is door het water. Hier hebben we een pittige wandeling gemaakt met flink wat hoogteverschillen. Dan zijn die kaneelbroodjes er ook maar weer afgelopen.

Daarna richting de Miette Hot Springs, een bron van 54 graden die met water uit de bergen wordt teruggebracht tot ca 38 graden. Het was een geweldig mooie rit er naar toe en weer beren en een bighorn sheep langs de weg gespot. 

De hot springs waren heerlijk alleen stonk het er wel naar zwavel, maar dat schijnt normaal te zijn.

Op de terugweg nog langs een aantal mooie plekjes gereden en gelijk voor vanavond een tafeltje besproken bij de locale Italiaan in Jasper.

Morgen hebben we een lange rit van bijna 500 kilometer richting Kamloops voor de boeg, maar autorijden hier is echt geen straf.

Donderdag 30 mei

Gisteravond wilde we even een ander restaurantje dan die bij het hotel. Gelukkig was er op “slechts” 42km een leuk stulpje en dat viel mooi te combineren met de Sunwapta watervallen die ernaast lagen. En prettige bijkomstigheid was dat, zo rond 5 uur is het gouden uur voor de fotograaf, dus een perfecte timing. 

We gaan jullie waarschijnlijk vervelen met de vele foto’s van de prachtige natuur, maar het is zo indrukwekkend, dat je er bijna niet omheen kan.

Op de terugweg van het restaurant, wat overigens een leuk hillebillie tentje was, reden we op een bijna verlaten weg. Als we over de 42km in totaal 15 tegenliggers gehad hebben is het veel. 
Kan ook niet anders als je beseft dat de provincie Alberta 662000 km2 groot is en in vergelijking, Nederland is 41850 km2 groot, dat is bijna 16 keer zo groot. In Alberta wonen 4,3 miljoen mensen en Nederland 17,7. Ruimte genoeg hier dus.

Vandaag zijn we richting Jasper gereden en onderweg een stop gemaakt bij de Athabasca Falls. Ja inderdaad weer een waterval, maar wel een hele mooie. Onderweg zag Marc een zwarte beer aan de kant van de weg en verderop reden we zowat een paar overstekende elanden aan. Er zijn trouwens 2 soorten elanden, De grote met de rare neus/lip dat is een moose en een iets kleinere die meer op een hert lijkt, dat is een elk. (Tot zo ver bijles van Freek).

In Jasper aangekomen kwam er net een trein aan, dus even wachten voor de spoorbomen. Nou dat even is dus bijna een kwartier. Die goederentreinen hier zijn kilometers lang. 

Het hotel hier in Jasper is prima en er is een heerlijk zwembad met groot bubbelbad. Dat konden we wel gebruiken na een middag slenteren in het gezellige Jasper. 

Morgen weer een nieuwe dag met een bezoek aan de Miette hot springs.

Woensdag 29 mei

Wakker worden en het buiten zien sneeuwen in mei, hoe bijzonder. Gelukkig brak  langzaam het zonnetje door. 

Eerst een stevig ontbijtje en daarna via FaceTime moeders gefeliciteerd met haar 89ste verjaardag. Mooi dat het zo goed kan met de moderne techniek. 

Vandaag begon het programma met een busrit de berg tegenover ons hotel op. Bij het eindpunt van de bus moesten we overstappen in een mega monstertruck met gigantische wielen, die ons langs steile afdalingen uiteindelijk over de Athabasca-gletsjer naar boven reed. Deze gletsjer is in 200 jaar tijd met ruim de helft in omvang afgenomen, maar is nog steeds gigantisch. Het is de enige van 5 gletsjers hier in deze regio, die toegankelijk is voor Eco-toeristme. Eigenlijk rijdt je maar een heel klein stukje op de gletsjer, maar het idee dat je op 150 meter dik ijs staat is toch wel bijzonder. Met de monstertruck gingen we weer richting de bus, om vandaar verder te gaan naar de Glacier Skywalk. Een glazen uitkijkplatform dat 200 meter boven een ravijn zweeft. Echt heel spectaculair maar ook wel een beetje eng voor iemand met hoogtevrees. 

Einde middag gaan we nog richting de Sunwapta Falls, waar we ook gaan eten en dan de laatste nacht hier tussen de gletsjers. Morgen rijden we verder richting Jasper.

Dinsdag 28 mei

Zoek voor vandaag zelf in het woordenboek maar even alle superlatieven op voor fantastisch, dat scheelt mij een hoop schrijfwerk vandaag. 

Na het ontbijt zijn we vanuit Banff vertrokken richting De Johnston Canyon, een … (vul maar een superlatief in) trail van ca. 1100 meter langs een meanderende rivier met als eindpunt een … waterval.

Daarna reden we de Icefields Parkway op richting Peyto Lake. Deze weg staat bekend als een van de mooiste routes van Canada en daar is niets van gelogen. 

Langs deze route zijn een aantal stops, waar vandaan een wandelroute richting diverse hoogtepunten gaat. Peyto lake ligt op meer dan 2000 meter hoogte, wat inhoudt dat je hier zo’n kilometer door de sneeuw naar boven moet worstelen. Maar de beloning is het meer dan waard. Dus vul ook hier maar … in.

De volgende stop was de Mistaya Canyon. Een stroomversnelling waar de gelijknamige rivier de met donderend geweld zich een weg heeft gebaand door een diepe kloof. Zet de … maar weer neer. 

Normaal zien we nog wel eens de spreekwoordelijke beren op de weg, maar vandaag waren het elanden, berggeiten en grond eekhoorns. We ontdekten een handige bijkomstigheid van onze huurauto, het glazen dak kon ook open. Dus de eland kond mooi via het dak op de foto worden gezet terwijl hij zich te goed deed aan de boomschors en de hars.

Na deze geweldige rit zijn we aangekomen bij het tweede hotel dat aan de Columbia Icefield gletsjer ligt en waar we morgen de boel verder gaan verkennen. Dus morgen meer vanuit een indrukwekkend Sunwapta.

Maandag 27 mei

Gisteren zijn we nadat we waren ingecheckt, Banff even ingelopen. Een erg leuk en toeristisch plaatsje, waar het gezellig druk was. We hebben er een hamburger gegeten en waren rond 8 uur weer in het hotel. Proberen wakker te blijven lukt niet echt en voor onze hoofden de kussen raakte, sliepen we al. 

Vroeg wakker natuurlijk, dus dan maar naar het ontbijt. Toch was het al druk bij het ontbijt rond 07:15 uur. Sowieso valt het op dat er veel Aziatische en Indiase toeristen zijn hier. Na het ontbijt eerst zus/schoonzus Lia feliciteren via FaceTime en daarna richting Emerald Lake met de 4 wiel aangedreven Volkswagen. Emerald lake staat bekend om zijn prachtig blauw/groene kleur een is toeristische trekpleister. Geheel terecht overigens, echt betoverend mooi. Daarna langs mooie vergezichten van de Rocky Mountains door naar Lake Louise. Hier hadden we de bus tickets gelukkig al geregeld, want je kunt er niet rechtstreeks komen. Het meer was nog bijna geheel bevroren en het is het hele jaar door rond de 0 graden behalve in augustus, dan gaat het richting de 4 graden. Marc bleef hier maar fotograferen. Op de terugweg hebben we langs de weg de eerste beer in het wild gespot. 

De rit terug was ook geweldig mooi. Je krijgt bijna het gevoel dat je door een schilderij van Bob Ross heen rijdt. Besneeuwde bergtoppen en naaldbossen met Van Dyck Brown kleuren.

Het weer zit trouwens ook erg mee, een heerlijk zonnetje en af en toe een wolkje en zo rond de 17 graden. Ideaal weer voor dit soort uitstapjes.

In het hotel hebben we nog een duik in het zwembad genomen en vanavond de Canadese culinaire hoogstandjes maar eens uitproberen. Morgen weer een dag vol hoogtepunten en dan verkassen we ook naar het volgende hotel. 

Zondag 26 mei

Met de blauwe trots vandaag mooi op tijd vertrokken richting Calgary. We hadden perfecte stoelen met zeëen van beenruimte. Zelfs een beetje kunnen slapen en ruim een half uur te vroeg geland in Calgary. Al met al een prima vlucht. Bij de autoverhuur mochten we kiezen en de keuze viel op een Volkswagen Tiguan met 4-weel drive. Altijd makkelijk als je ongeveer weet waar alle knopjes voor zijn. Prima reisgezel voor de komende dagen lijkt ons zo. Onderweg richting Banff zagen we de besneeuwde toppen van de Rocky Mountains al liggen. Zometeen het hotel maar even verkennen en dan een hapje gaan eten. Jet gaat ook mee eten. Welke jet? Jet lag, want er is hier een tijdsverschil van 8 uur, dus de man met de hamer zal straks wel langs gaan komen. We gaan het zien. Morgen al gelijk een druk programma richting Lake Louise. Voorlopig zijn de eerste schreden in Canada gezet en er komen er nog veel meer.

* Wil je liever de reis volgen met Polarsteps?  Klik dan hier.

Hoe laat is het?

Het weer

Hier verblijven we tijdens de reis

Deze interactieve kaart werkt het beste op een PC/Mac of een iPad/Tablet (scherm liggend). Op de kaart kun je op de stippen klikken om de hotels te zien of scrol in het overzicht rechts.
Als je op de tekst onder de foto's klikt zie je achter het aantal nachten, de hotelnaam in lichtblauw als link, klik hierop om direct naar de desbetreffende hotel website te gaan in een nieuw scherm.

De Route

We vertrekken vanaf Schiphol en vliegen met de KLM naar Calgary. Daar rijden we naar onze eerste bestemming Banff en zo verder volgens onderstaande video. In Vancouver eindigt de rondreis en van daar vliegen we terug naar Schiphol.