De Azoren behoren tot Portugal en liggen in de Atlantische oceaan tussen Europa/Afrika en Noord Amerika en bestaan uit meerdere eilanden waarvan we er 3 zullen bezoeken, te weten de eilanden Terceira, Faial en São Miguel.

Reisverslag van dag tot dag

22 juni : São Miguel dag 4 en vertrek

Gisteren hebben we echt fantastisch gegeten bij restaurant Otaka. De chef van dit restaurant reist over de hele wereld om inspiratie op te doen en heeft een fusion keuken van Aziatisch en Latijns-Amerikaans. Het was echt geweldig lekker en een waardige afsluiter van deze vakantie.

Vandaag de laatste dag op de Azoren en na het ontbijt hebben we nog maar een poging gewaagd om de 2 meren van bovenaf te bekijken. Helaas zat de bewolking nog te laag voor een mooi uitzicht, maar we hebben wel een leuk tochtje gemaakt. 

Bij terugkomst in het hotel de koffers ingepakt en achter in de auto gegooid, want de middag spenderen we bij het zwembad. Niet dat we bang hoeven te zijn dat het in Nederland koud is, want daar staat ons vanaf morgen een hittegolf te wachten.

Net de Fiesta ingeleverd en ingecheckt voor de terugvlucht naar Amsterdam.

Op naar de volgende vakantie, maar die is al weer geboekt, Florida here we come. Dank voor de berichten en het volgen van ons verslag en tot snel.

21 juni : São Miguel dag 3

Volgens het spreekwoord straft God gelijk, maar de heilige Michel (São Migel) kan er ook wat van hoor. Na mijn opmerkingen van gisteren, kregen we voor straf vanochtend een flinke bak water op onze kop. De ruitenwissers van de Fiesta konden het maar amper bijhouden. Gelukkig hebben we met een andere Michel betere ervaringen.

We zijn ondanks de regen toch maar richting de ananas kwekerij gegaan om daar een rondleiding te krijgen. Erg interessant om te horen dat het kweken van een ananas ruim 2,5 jaar duurt. Het soort dat ze hier kweken en bekend staat als Azoreaanse Ananas is kleiner en heeft een hart wat je ook kunt eten. De bij ons bekende ananassen hebben in het midden een hard stuk, wat niet te eten is. Deze ananasjes kosten dan ook veel meer maar zijn wel heel lekker zoet.

Vanwege de regen hebben we de plannen maar omgegooid en hebben we een grote shoppingmall bezocht. We dachten daar snel klaar te zijn, want die kleine portugeesjes hebben vast geen maat XL dachten we. Nou juist wel en vaak nog in de uitverkoop ook, omdat die maten als enige overblijven. Hier op de Azoren zijn ze echt nog kleiner dan op het vaste land van Portugal lijkt wel. Roel van Velzen zou zich hier zeker thuis voelen. Wel een grappig gezicht als je in een lift staat en overal minimaal een kop boven uit steekt.

We hebben lekker geshopt en een heerlijk bordje pasta naar binnen gewerkt, ook dat is vakantie toch.

Zo nog even een plons in het zwembad en vanavond lekker eten. Wel gereserveerd uiteraard, want anders sta je weer bij zo’n toeristentent jezelf een kaakkramp te kauwen op een taaie lap. Gisteren viel dat trouwens wel mee, maar echt culinair hoogstaand was het ook niet. Vanavond nieuwe kansen.

Morgen de laatste dag op de Azoren en om 19:45 uur weer richting Amsterdam, waar we met de 2 uur tijdsverschil rond 2 uur ‘s nachts aankomen. Als het weer het toelaat gaan we nog een beetje toeren en anders lekker relaxt lezen.

20 juni : São Miguel dag 2

Tot op heden heeft São Miguel van de 3 eilanden nog het minste ons hart gegrepen. Misschien komt dat omdat dit het meest toeristische eiland van de Azoren is en daarom ook het minst onderscheidend van andere toeristische trekpleisters. Daarbij komt ook nog eens dat het deze week een feestweek is hier die te maken heeft met de heilige Johannes (San Juan). Daarom zal het ook wel extra druk zijn. Gisteravond hebben we veel moeite moeten doen een restaurant te vinden dat niet vol was en uiteindelijk konden we ergens op een terrasje nog terecht. De reden dat hier nog plek was, werd al snel duidelijk. We kregen een stuk vlees zo taai! Als ik die onder mijn schoenen had geplakt, had hij de vierdaagse van Nijmegen zeker meegegaan. Niet dat ik plannen heb deze te lopen overigens.

Vandaag hing er een flinke wolk boven de top van de berg en het zag er niet naar uit dat deze snel weg zou trekken, jammer want we wilden naar boven waar je een schitterend uitzicht zou hebben op twee naast elkaar gelegen meren, waarvan de ene groen is en de andere blauw. Toch maar gaan rijden, maar boven op de berg was het zicht minder dan 10 meter. Best eng op die smalle slingerweggetjes met stijgingspercentages van soms meer dan 25%. Helaas weinig van het uitzicht kunnen zien dus op naar de volgende attractie.

Ook hier zie je dat dit eiland erg toeristisch is en daar eigenlijk niet goed op berekend is. Bij Caldaira Velha kun je onder de waterval van een warm waterbron staan en ook zijn er baden waar je in kunt zitten. Aan de vele geparkeerde auto’s was de drukte al af te zien, maar dat heeft ons niet weerhouden. De baden zaten overvol met hoofdzakelijk oudere dames (zou het echt een warm waterbron zijn, of kwam die warmte ergens anders van?). Bij de waterval was het rustiger, dus daar hebben wij onze goddelijke lijven maar onder gegooid, wel lekker hoor, alleen die zwavellucht moet je op de koop toe nemen.

Snel door naar de enige twee commerciële theeplantages die Europa heeft, waar we een rondleiding kregen en uiteraard een heerlijk kopje thee hebben genuttigd. Deze thee krijg je ook bij het ontbijt in de hotels hier op de Azoren en is volgens Marc prima te drinken. 

Als laatste nog een bezoek aan Furnas, waar men het eten bereidt door het in potten in de grond te stoppen en de aardwarmte doet de rest. Het stond op zijn Portugees aangegeven, dus flink zoeken en weer een beste chaos op de parkeerplaats. De tuinen en parken eromheen waren prachtig, maar die rookpluimpjes. waar de potten in zaten stelde niet veel voor.

Morgens maar eens kijken of de liefde tussen ons en São Miguel iets meer wil opbloeien, maar Faial en Terceira hebben tot nu toe meer indruk gemaakt.

19 juni : São Miguel dag 1

Gisteravond met een uur vertraging van Horta via Terceira naar São Miguel gevlogen. Het stijgen en dalen neemt meer werk in beslag dan het vliegen zelf, maar met zo’n propellerkist is dat best spannend.

Op de luchthaven van Ponta Delgada stond wederom een Fiesta voor ons klaar, maar misschien lezen ze bij de verhuurmaatschappij ook ons blog en waren ze geschrokken van mijn opmerkingen over de hoestbui, dus stond er nu een splinternieuwe klaar met 4 km op de teller. Het hotel is ook prima met binnen en buitenzwembad.

In tegenstelling tot de andere eilanden, is São Miguel behoorlijk modern, zeker de hoofdstad Ponta Delgada. Ze hebben hier zelfs stoplichten!

De Fiesta is zo nieuw, dat we deze vandaag maar niet hebben gebruikt. Vanochtend in Ponta Delgada rondgelopen en een beetje winkeltjes bekeken, want we kregen al bijna afkickverschijnselen. De haven hier is ook erg groot met veel containers. Alles wordt vanuit het vaste land hierheen verscheept en dan verdeeld over de eilanden van de Azoren.

Ook de regering (ondanks dat de Azoren bij Portugal horen, hebben ze wel een status aparte (net zo iets als Aruba bij Nederland)) van de Azoren zit op São Miguel en we hebben vandaag een park bezocht waar ook de residentie huist. Een prachtig park met een mooi gebouw. De president was aan het werk in de residentie vertelde de wachter bij de ingang ons. We mochten met een pasje om ons nek wel in het park rondlopen maar niet het gebouw in. Jammer, ik had de Rutte van de Azoren wel even de hand willen schudden.

We liggen nu heerlijk onder het parasolletje bij het zwembad en Marc is de route voor morgen aan het uitstippelen. Het Gebouw achter ons hotel (op de foto met het zwembad) is de radio en tv studio van de omroep van de Azoren, wie weet zien we de Azoreaanse Henny Huisman nog wel lopen. 

We zagen net het vliegtuig van Tui vertrekken, maar gelukkig niet die van ons. Dat is pas zaterdag, dus we hebben nog even. Over vliegtuigen gesproken, de start/landingsbaan ligt in het verlengde van de stad, dus hier komen ze pal over de stad heen. Wat zeuren ze nou in Lelystad? 

18 juni : Faial dag 3

Gisteravond hebben we in een restaurantje gegeten dat in een oude visafslag was gevestigd. Ik had een schaal met allerlei soorten vis, grote gamba’s en andere vreemde schelpen die later zeeslakken bleken te zijn (limpets). Marc was iets minder avontuurlijk en nam een schotel met verschillende vleessoorten. Het was heerlijk en met een wijntje erbij smaakt alles al snel goed. Slapen lukt sowieso prima met een lading drank.

Bij het ontbijt waren de Portugese bejaarden weer flink aan plunderen, maar ze hielden mij met mijn gibbon-armen goed in de gaten. Gelukkig vertrok de bus bijna dus werd het hele spul ingeladen en hadden we de ontbijtzaal en het buffet bijna voor ons zelf.

Met half bewolkt weer en een lekker zonnetje erbij reden we met onze hoestbui op wielen richting de grote krater. Deze heeft bovenin een doorsnede van 2 kilometer en is ruim 400 meter diep. Er is zelfs een wandelpad eromheen, maar na het rekensommetje pi-R kwadraat hebben we daar vanaf gezien. Bijna 10 kilometer is iets te veel van het goede. En daarbij kwam ook nog dat het boven op de krater flink bewolkt was. Wel hebben we van het spectaculaire uitzicht genoten en ook was het mooi om vleermuizen laag over je heen te zien scheren. Ze gaan zo snel en vliegen alle kanten op, dat zelfs Marc ze niet op de foto kreeg.

Tijdens de rit van de berg moesten we vol in de ankers, want we kwamen we nog een kudde loslopende koeien op de weg tegen. Maar ook zagen we een keur aan prachtige bontgekleurde vogels. We zagen ondermeer kwartels, een houtsnip en veel kleine gekleurde soorten die we thuis nog maar eens gaan opzoeken. 

Omdat we pas om 20:10 uur vliegen, hebben we besloten uitgebreid te lunchen in een hippe strandtent, waar ze het plafond hadden versierd met 10 kuub sloophout. Wel er leuk gedaan en we hadden een mooi uitzicht op een zwart zandstrand.

Nu nog even lekker zitten in een mooi parkje, zodat ik mijn blog kan bijwerken en Marc vast de plannen voor Sao Miguel kan bijwerken.

We gaan zo de hoestbui aftanken en richting vliegveld voor de laatste bestemming van deze vakantie. De tijd vliegt als je het naar je zin hebt.

Morgen meer vanuit Sao Miguel.

17 juni : Faial dag 2

Bij het ontbijt vanochtend hadden we de pech dat er net een grote groep Portugese bejaarden plaats hadden genomen en die waren begonnen met het plunderen van het buffet. Gelukkig zijn ze allemaal heel klein, dus kon ik met mijn lange gibbon-armen nog net de laatste gebakken eitjes wegkapen voor dat een Portugese freggel ermee vandoor ging. Tja, je moet toch wat he.

De dag begon bewolkt maar het zou volgens de voorspelling beter worden, dus de Fiesta gestart voor een tour over het eiland. Dat starten is trouwens grappig, want het lijkt net of die auto eerst wakker moet worden. Zodra je contact maakt, begint er van alles te piepen en te kraken, maar als hij eenmaal loopt, is dat weg. Het is gewoon een hoestbui op wielen, maar hij brengt ons overal. Ik vind het nog een wonder dat alles eraan blijft zitten tijdens dat gehobbel.

De eerste stop was bij de botanische tuinen waar in Marc zijn reisboek 3 bladzijden aan waren gewijd. Zonde van het papier, want onze achtertuin ziet er spectaculairder uit. Toen het ook nog begon te regenen, zijn we maar snel weer op weg gegaan. Nou, ja; weg. Een afwisseling van zandweggetjes en kuilen in het asfalt is hier de weg. Dat wandelen nemen ze hier heel letterlijk, want zelfs tijdens een autorit wandelen je organen door je hele lichaam heen.

Het weer klaarde gelukkig op en onderweg kwamen we weer langs prachtige plekjes. We zijn onder andere bij een vuurtoren gestopt (en hebben deze ook nog beklommen!) die in 1957 aan zee lag, maar na de laatste vulkaanuitbarsting hier, nu niet meer aan zee ligt maar 500 meter terug. De lava is er voorbij gestroomd en heeft het eiland een stuk groter gemaakt.

Langs de route kwamen we nog door kleine dorpjes, zaten we tussen een kudde koeien in en zijn we gestopt bij een natural bridge.

Al met al weer een heerlijk tochtje en net even de jacuzzi van het hotel uitgeprobeerd om onze vermoeide spieren te ontspannend.

Zo maar weer eens bedenken wat we gaan eten en morgen nog een hele dag om het eiland te verkennen. We vliegen morgen pas rond 21:00 uur naar onze laatste bestemming, Sao Miguel.

16 juni : Faial

Het weer vandaag is zoals voorspeld wisselvallig met af en toe een flinke bui. Maar ja, als je wilt dat alles mooi groen is zoals hier op de Azoren, dan hoort daar wel af en toe een buitje bij. We laten de auto vandaag maar even staan, dan kunnen onze organen even rust krijgen, want door dat gehobbel van de afgelopen dagen is alles flink door elkaar gerammeld.

Vanmorgen zijn we eerst naar het walvis museum gelopen, gebouwd in een oude levertraanfabriek die tot 1975 in bedrijf is geweest. Erg interessant om te zien en dan zie je ook hoe inmens groot zo’n potvis is.

Verder heerlijk door Horta lopen slenteren. Omdat het zondag is, waren de winkels dicht. Maar of dat nou een gemis is kun je jezelf afvragen. Qua mode lopen ze hier toch wel ietsje achter. Zeg maar gerust 20 jaar of zo.

We hebben heerlijk gelunched in Peter Café Sport. Dit is de beroemdste tent van de Azoren, omdat hier alle trans-atlantische zeezeilers stopten om de post op te halen die Peter bewaarde. Het is er een gezellige bende en ook in de haven ademd alles de sfeer van zeezeilen uit. Iedere zeiler die hier in de haven aankomt, wordt geacht een tekening op de kademuur te maken en het is dan ook een kleurrijk geheel.

Horta was vroeger ook een tussenstop voor trans atlantische vluchten tussen Amerika en Europa omdat die het niet in een keer haalden. Men vloog toen nog met gigantische watervliegtuigen. In het hotel zie je hierover veel terug door middel van foto’s en een replica van een PanAm vliegtuig.

Morgen staat er wel weer een rit over het eiland op het programma, maar heel groot is Faial niet. Op het breedste punt iets van 20 km of zo. 

Vanuit onze hotelkamer hebben we zicht op het eiland Pico en dat is ongeveer 3 keer zo groot als Faial. 

15 juni : Faial 

Na een korte vlucht van 30 minuten in een grappig propellervliegtuig, zijn we aangekomen op het eiland Faial. Daar onze huurauto opgehaald (weer een Fiesta maar nu iets nieuwer) en doorgereden naar de hoofdstad Horta waar ons hotel is. Het hotel is geweldig mooi en ligt aan de haven. Onze kamer kijkt uit over de haven. 

We gaan even settelen en dan maar weer op verkenningstocht naar een spannend restaurant.

Morgen rustig een toertje over het eiland, maar heel groot is dit eiland niet, dus zal geen kilometers lange tocht worden.

De weersvooruitzichten voor komende dagen zijn niet denderend, maar we gaan het wel zien. Te veel zon is ook niet goed voor een fotograaf moet je maar denken. 

15 juni : Terceira - Faial

Vandaag hebben we een binnenlandse, of eigenlijk binneneilandse vlucht van Terceira naar Horta op het eiland Faial. We vliegen pas om 16:45 uur en de vlucht duurt maar ca. 45 minuten of zo. Tijd genoeg dus om de stad Angra do Heroísmo te verkennen. Heerlijk lopen slenteren door dit historische stadje en uiteraard even gezeten voor een koffie met een pastel de Nata. Marc is nog even met Vasco de Gamma (is die ook van de bouwmarkten?) op de foto gegaan, hij stond er toch.

De weersverwachting voor komende dagen is iets minder, maar tot op heden zijn de voorspellingen ernstiger dan de werkelijkheid en is het prima te doen op een paar donkere wolken na. Fake news dus.

Op weg richting het vliegveld hebben we nog wat mooie plekjes bezocht over weggetjes die nog door de Romeinen zelf zijn aangelegd. (Dit is uiteraard dichterlijke vrijheid, aangezien de Romeinen hier nooit zijn geweest, hooguit de familie Romeijn, maar zelfs dat betwijfel ik). Alles wat los zat aan de Fiesta is er nu wel afgerammeld denk ik. Nou ja we gaan zo toch dat barrel inleveren en zien wel wat voor brik er op het volgende eiland op ons staat te wachten.

Meer over de vlucht en onze volgende bestemming volgt.

14 juni : Terceira dag 3

Gisteren een heerlijk verjaardagsdiner gehad met een lekker Portugees wijntje erbij. Geen culinaire hoogstandjes, maar boers goed eten zoals we dat van Portugal gewend zijn. Vlotte gastvrije bediening die het geweldig vinden als je probeert een woordje Portugees te spreken. Jammer dat ze zo goed kunnen voetballen, maar verder zijn het prima mensen.

Na wederom een heerlijk ontbijt, weer vroeg op pad met de Ford Fiesta uit de middeleeuwen, maar hij rijdt verder prima. Eerst dichtbij in de hoofdstad een mooi uitzichtpunt (miradour) bezocht met een schitterend uitzicht over Angra do Heroismo dat ook op de Unesco werelderfgoedlijst staat.

Daarna verder langs mooie weggetjes tussen plantanen en prachtige bossen en vergezichten. Voor het feestvertier en strandvakantie moet je hier niet zijn, maar de natuur is hier adembenemend mooi. Volgens de weerapp. zou het bewolkt en mistig zijn, maar niets is minder waar. Het is prachtig weer en ca. 23 graden.

We stopten bij een “zona de lazer” en dat is een plek (het stikt er hier van) langs de weg, waar de eilandbewoners met de hele familie naar toe komen om te barbecuen en gezellig samen te zijn. Deze plekken liggen vaak in de bossen of langs de kust en zien er keurig uit met stenen barbecues en wc’s. De lazer waar wij stopte was in het bos bij een meertje tussen prachtige bomen, varens, wilde fuchia’s en hortensia’s. Samen met verschillende soorten eenden en andere vogels waren we de enige bezoekers. Heerlijk zen wandelen en tot rust komen.

Vandaar reden we door naar Furnas do Enxofre, waar warme zwavelbronnen rook uitblazen. Een mooi aangelegd pad liep langs verschillende rotsen waar de warme zwavel rookte. Het stonk er echt vreselijk en de lucht deed me denken aan een wc in een oude bakkerij in Frankrijk, nadat iemand (ik noem geen namen) die voor mij had bezocht.

Vervolgens door naar miradour Raminho met schitterende vergezichten op enkele van de nabij gelegen eilanden van de Azoren. Daarna bij de vuurtoren weer van het uitzicht genoten en natuurlijk van de natuur want ik krijg van Marc een snelcursus. Agapanthus, Cana’s, lampenpoetserbomen, vingerhoedskruid, boomvarens, Chinese roos, wilde fuchia, winde, de Azoreaans blauwe bosbes. Nou Rob Verlinden, je opvolger is bekend hoor.

Op het hoogste punt van het eiland (het oude Fordje had het zwaar, maar hij gedroeg zich kranig) aangekomen hadden we een prachtig uitzicht en vandaar kun je zien dat Terceira eigenlijk maar heel klein is. Je kon overal rondom de zee zien. 

We hebben net de fles Champoppel opengemaakt die gisteravond op de kamer stond vanwege mijn verjaardag. Leuke attentie van het hotel, dus de kurk maar even laten knallen. Zo maar even die goddelijke lijven in de zwembroeken hijsen en een plons in het zwembad nemen. Badmuts overigens verplicht hier, ziet er niet uit maar we sturen GEEN foto’s.

Morgen de laatste dag Terceira en om 16:45 uur met een binnenlandse vlucht door naar Faial.

13 juni : Terceira dag 2

Vanwege het tijdsverschil en het vroeg gaan slapen, waren we ook vroeg wakker maar ook van de piepjes van WhatsApp natuurlijk. Dank voor alle felicitaties. Na een heerlijk ontbijt de spullen bij elkaar gepakt en de auto gestart voor een trip rond het eiland. Toch maar even terug voor een vest, want dit eiland kent wel seizoenen, maar die komen op 1 dag tegelijk voorbij. Het ene moment is het snikheet en 10 minuten later moet je een vest aan of miezert het een beetje. Al stelt die regen tot op heden niets voor, zelfs de ruitenwisser wil er niet voor bewegen.

Eerst een kort ritje langs de lavarotskust en toen opzoek naar Monte Brasil. Dat was nog even lastig om te vinden, want de bewegwijzering is niet helemaal wat we gewend zijn. Dus even een paar krachttermen in de auto, maar uiteindelijk toch gevonden. Vanaf hier heb je een fantastisch uitzicht over de hoofdstad van het eiland Angra do Heroismo en ons hotel. Tussen de struiken bij het uitzichtpunt kwam een nieuwsgierig hertje even gedag zeggen, maar helaas sprak hij geen Engels, dus we begrepen hem of haar niet.

Daarna onze tocht langs rustige weggetjes met prachtige in bloei staande hortensia’s en gigantische lampenpoetserbomen, laurierbomen, volop bloeiende cana’s en ander natuurschoon vervolgd. Maar even een stop voor koffie/thee met iets lekkers, het is tenslotte feest vandaag dus het mag wat kosten! 1 grote cappuccino en een thee en 2 pastel de nata’s voor €4,10. Of je een emmer leeggiet. En dan hebben ze ook nog geen wisselgeld, dus zegt ze: doe maar 4 euro.

Na deze kapitale uitgave zijn we weer verder gereden en hebben diverse stops gemaakt. Ondermeer bij natuurlijk zwembaden, waar we een heel vreemd soort kwal tegen kwamen. Het leek wel een soort ballonnetje dat dreef met de tentakels naar beneden en als hij wilde verplaatsen, draaide hij een kwart slag en kwam er een soort zeiltje omhoog waarmee hij op de wind verder ging. Nog nooit eerder zoiets gezien. (Bij terugkomst op de kamer even geGoogled; dit is dus een Portugees oorlogsschip. Eigenlijk geen kwal maar een parasitaire colonie. Hij wordt vaak aangezien voor een drijvend plastic tasje, en een aanraking kan leiden tot koorts, shock, ademhalingsproblemen en heel soms zelfs de dood! Ziet er mooi uit maar linke soep dus).

Als laatste zijn we naar de Algar do Carvão gereden. Dit is een grot met in het midden een meertje en boven een opening. Zeg maar een soort cabrio-grot. Was heel mooi en imposant om te zien. Weinig stalactieten en stalacmieten gezien, maar toch heel bijzonder zo’n grot met open dak.

Net even een frisse duik in het zwembad genomen en nu maar eens gaan kijken wat de pot vanavond schaft. Gisteren was in ieder geval een succes, want we hebben heerlijk gegeten in en er leuk en trendy restaurant met perfecte bediening en een heerlijk wijntje. Benieuwd wat het verjaardagsdiner gaat brengen.

Morgen weer een nieuwe dag en dan de andere kant van Terceira

12 juni : Terceira dag 1

vroeg uit de veren en richting Schiphol, waar we keurig op tijd waren en rustig konden inchecken. Bij de douane moest natuurlijk mijn rugzak weer leeg, want al die elektronica die we meenemen, zou in een gemiddelde MediaMarkt niet misstaan. Op tijd vertrokken en in 3 uur en 45 minuten op de bestemming gekomen. Helaas bleken nogal wat mensen een fly-drive via Tui geboekt te hebben, wat tot gevolg had dat er een lange rij bij de verhuur stond. De dames deden hun best, maar het duurde toch nog wel ruim een uur voor we de sleutel van onze Ford Fiesta in handen hadden. Samen met het meisje nog even op een formulier aangegeven waar de krasjes en deuken zaten, en ook dat leverde een flinke waslijst op. Zou Columbus nog met deze Fiesta hebben rondgereden? Zou mij niets verbazen, maar ja we komen waar we zijn moeten. Het hotel is prima, en het uitzicht is geweldig. Even de boel verkennen en straks de Azoreaanse (is dat eigenlijk wel een bestaand woord?) keuken maar eens uit gaan proberen. Morgen meer vanuit Terceira.

Uitzicht vanaf de hotelkamer is geweldig.

Rondreis op de Azoren (12 t/m 22 juni 2019)

De hotels waar we verblijven