Florida 2019 - de Reis

Donderdag 21 november (Key West -> Almere)
Helaas het zit er weer op. We hebben gisteren in Key West genoten van de beroemde Sundown celebration op Mallory Square. Dit zonsondergang-spektakel wordt door honderden toeristen gezien en er zijn op het plein overal straatartiesten die allerlei acts op voeren. Daarna hebben we heerlijk gegeten in een echte Amerikaanse tent aan de haven met blonde serveersters in afgeknipte spijkerbroek en strakke t-shirts. Het valt sowieso op dat al die restaurants hier bom vol zitten, en dan te bedenken dat het nu niet eens hoogseizoen is.

Na de lange rit op highway 1 richting Miami de auto ingeleverd. Heerlijke auto om lekker mee te touren, maar helaas iets te groot voor onze parkeerplek in Almere. Anders had ik hem als extra bagage meegenomen. We hebben in totaal ruim 1070 mijl gereden, dat is bijna 1740 km. Dus dan raak je toch gehecht aan zo’n auto.

Onderweg zijn we nog even gestopt bij een outletcentre om de laatste plekjes in onze bagage op te vullen.

Nu wachten om in te checken voor de vlucht met Tui naar Amsterdam. Helaas zit het er weer op, maar het was een geweldige vakantie met eigenlijk alleen maar hoogtepunten.

Leuk dat jullie deze reis gevolgd hebben en hopelijk tot de volgende reis. En zoals een paar lieve mensen die ik heb gekend zouden zeggen: “we zijn échte paradijsvogels”

Woensdag 20 november (Key West)
Gisteravond naar het meest zuidelijke puntje van Amerika gelopen bij de bekende boei. Een van de meest gefotografeerde plekjes van Florida, dus wij ook maar weer.

Na weer een gezellig ontbijt bij de dames, richting het strand gereden. Een heerlijk strand met ligbedjes en parasols, dus een mooi plekje uitgezocht en onze afgetrainde lichamen op de bedjes neergevlijd. Het was weer een strak blauwe lucht met een zeewater temperatuur van ca. 23 graden, dus meerdere malen afgekoeld in zee. Gisteren zagen we dit strand vanaf de waverunner’s, en nu zagen we de waverunner’s voorbij scheuren. Goed moment om het even te filmen voor alle ongelovigen, zodat je kunt zien dat het echt hard gaat.

Achter het strand ligt fort Zachary Taylor, dat tot en met WW2 nog is gebruikt, dus ook daar een kijkje genomen en toen snel weer terug naar onze ligbedjes. Het werd rustiger op het strand en na het horen van de toeter van een van de cruiseschepen begrepen we waarom, enkele minuten later voer hij vlak langs ons strand richting de volgende bestemming.

We gaan zo naar de beroemde sunset van Key West kijken met op de kade allemaal straatartiesten en daarna ons laatste Amerikaanse diner van deze vakantie naar binnen werken.

Morgen de lange rit van Key West naar Miami AirPort en daar de Cadillac inleveren en ons voorbereiden op de lange vlucht naar het koude Amsterdam.

Klik hieronder voor het filmpjes van de waverunner's op volle snelheid: (laden lukte namelijk niet)

https://youtu.be/2VQ3MZ68Q68

https://youtu.be/UN0j7Scht9I

Dinsdag 19 november (Key West)
Het ontbijt hier in dit kleine hotel is zo leuk. Het staat opgesteld in het kleine barretje en daar achter staan 2 oudere dames gezellig te doen. Eentje is een Russische dame op leeftijd en de andere is een donkere dame van in de 70 met een gewicht van minimaal 2 x haar leeftijd. Ze maken overal een lolletje van en hebben echt schik in hun werk.

We hebben gisteren een tocht met een waverunner van 1,5 uur voor vandaag om Key West heen geboekt. Een waverunner is een soort grote jetski. Je kon met z’n tweeën erop, maar dubbel income en no kids, dus namen we er gewoon allebei één. Laat de armoe de pest maar krijgen! We moesten er om 10 uur zijn, want om 10:30 vertrokken we en op zijn Amerikaans moet je eerst 20 formulieren invullen waarmee je ze niet aansprakelijk kunt stellen voor eventuele schade. Er was nog 1 ander echtpaar dat één waverunner deelde en er gingen 2 man begeleiding mee.

Na de nodige uitleg de monsters gestart en rustig de haven uit, daarna mocht het gas open en man wat gaat dat hard. Op mijn teller stond op een gegeven moment 43 mijl, dat is bijna 70 kilometer per uur. Gelukkig had mijn fysiotherapeut gezegd dat ik mijn rug flink moest bewegen, nou dat is gelukt. Het lijkt wel of je op een wild paard zit, zo gaat dat te keer. Je moet ook af en toe gaan staan als je over een golf springt, want als je dat vergeet kom je hard op het zadel terecht. Daar kom je achter als je zakie al aardig blauw is, maar goed. Helaas lukte het niet om echt goed te filmen of fotograferen tijdens de tocht dus geloof ons maar op ons woord. Het was echt heel spectaculair en bij terugkomst in de haven lagen er 2 mega cruiseschepen waar we vlak langs scheurde.  Als je 1,5 uur op zo’n ding hebt gezeten en dan weer aan land komt, sta je te schudden op je benen. Alle spieren zijn weer flink opgerekt, dus als je het zo bekijkt hebben we een massage uit bespaard. Ook moet je al je ingewanden weer even op zijn plek schudden lijkt wel. Nu even bijkomen bij het zwembad van het hotel en morgen helaas alweer de laatste hele dag Key West.

Maandag 18 november (Miami Beach -> Key West)
Wat een verschil met Miami is het hier, Key West is meer een dorp en straalt een bepaalde gemoedelijkheid uit. Uiteraard ook hier een en al toerisme, maar geen hoge flatgebouwen, mega restaurants en gillende sirenes, maar kleinschaligere restaurants en barretjes, smalle straatjes en relaxte mensen. Key West staat bekend als kunstenaars en schrijvers plaats en Hemmingway heeft hier gewoond. Een beetje het Bergen aan Zee van Florida zeg maar.

Na het ontbijt vanochtend zijn we met de gratis Duval Loop bus naar haven van Key West gegaan om daar lekker rond te kijken en te slenteren. Hier vandaan vertrekken de meeste rondvaartboten, vissersboten en ander watersportvertier. Aan het eind van de pier was een rumstokerij met gratis proeverij en wie lust er om 11 uur ‘s ochtends nou geen 20 jaar oud rummetje. Over Duval street zijn we teruggelopen. Duval street is de hoofdstraat van Key West en ook de straat waar ons hotel aan ligt. We zijn eerst nog even de 88 treden van de vuurtoren van Key West op geklommen en vandaar uit heb je er prachtig zicht over het schiereiland. Bij heel helder weer schijn je vanaf hier Cuba te kunnen zien dat 90 mijl (144 km) verderop ligt. Het was kraakhelder maar ik zag niets, dus het zal wel weer een Amerikaans marketingverhaal zijn. Nog even en we kunnen Castro zien zwemmen met een Cubaanse sigaar in zijn mond.

Daarna heerlijk bij het zwembad bij gekomen van onze slentertocht en ook hier delen we het zwembad met vogels, alleen hier zijn het kippen. Die kippen lopen overal in Key West los rond dus je komt ze overal tegen, zelfs als kipnuggets op je bord.

Tijdens het happy-hour in de bar met een aantal Amerikanen gesproken en het is wel duidelijk dat Trump hier niet erg populair is. Straks maar weer een leuk tentje opzoeken om onze culinaire behoeftes te pleasen. Ja dat krijg je hè, je vergeet de Nederlandse woorden. Dat wordt nog wat als we back zijn.

Morgen weer iets leuks op het programma, dus daarover morgen weer meer ...

Zondag 17 november (Miami Beach)
Gisteravond toch maar zelf naar The Rusty Pelican gereden, want de Ubers en Taxi’s waren erg druk op zaterdagavond. The Rusty Pelican is een trendy en chique zaak en je kan daar dan ook niet zomaar parkeren. Ze hebben alleen valet parking. Je rijdt je auto voor de deur en die wordt dan voor je weggereden. Uiteraard kost dat een paar dollars, maar dan heb je ook wat. Het uitzicht van dit restaurant is echt fenomenaal, zeker 's avonds met zicht op verlichte sky-line van Miami.

Vandaag ruim 270 km gereden van Miami naar Key West en onderweg twee stops gemaakt. Eerst bij het John Pennekamp Coral Reef State Park, waar we een aquarium hebben bezocht en heerlijk gewandeld hebben over verschillende “trails” langs mangrovebossen en mooi aangelegde parken. Heerlijk even bijkomen van de hectiek van Miami.

Daarna met de Cadillac gecruised langs highway nr. 1 (er is er maar één namelijk die door de Florida Key’s gaat) en een stop gemaakt bij de Burger King voor de lunch. Best knap van ons dat dit pas de eerste stop is, die we maken bij een fastfoodketen, temeer omdat je ze om de 50 meter tegenkomt hier.

Na de lunch door over de highway 1 en gestopt bij Robbie's Harbor. Hier zwemmen tarpons (grote vissen) waarvan er sommige meer dan 2 meter lang zijn. Op zijn Amerikaans is het er natuurlijk een grote kermis en kun je visjes kopen om die joekels te voeren, wat dan ook massaal wordt gedaan (wij niet trouwens). De meeste vis wordt echter door brutale pelikanen opgegeten en je ziet dan ook die toeristen angstig rennen met hun emmertje vis, achtervolgd door een zwerm pelikanen. Heerlijk om te zien en haast nog leuker dan die vissen.

We zijn nu ingecheckt in Key West bij het hotel waar we 6 jaar geleden ook waren. Een klein knus maar mooi hotel rondom een zwembad. Op de kamer stond een grote doos chocolade bonbons met een kaartje erbij met de tekst “welcome back in our hotel”, leuk toch.

Morgen meer uit Key West, maar we komen hier ook om te relaxen, dus heel spectaculair zal het hier niet worden, alhoewel je nooit weet welke verrassingen Marc uit zijn hoedje tovert.

Zaterdag 16 november (Miami Beach)
Na al dat Amerikaanse geweld op je bord, hadden we gisteren wel eens zin in iets verfijnders. Op TripAdvisor vond Marc een Japans restaurant heel dicht bij ons hotel dat goed stond aangeschreven. Wat een verademing om eens ergens te eten waar geen 20 TV-schermen hangen, het was heerlijk, alhoewel de porties wel Amerikaans waren, dus veel.

Vandaag naar Bayside Market Place gereden met de Caddy. Hier vandaan vertrekken verschillende rondvaartboten, die de mooie plekjes van Miami laten zien. We stapte in op de Bayside Blaster voor een tocht van 1,5 uur. Eerst langs alle grote cruiseschepen. Veel grote maatschappijen hebben Miami als thuishaven voor cruises naar de Bahama’s etc. Er lagen er wel een stuk of 7 en niet van die hele kleintjes. De tocht ging verder langs een aantal gigantische villa’s die op een schiereiland lagen. De optrekjes hier zijn te krijgen vanaf een paar miljoen en er wonen hier veel beroemdheden zoals Jacky Chan, Ricky Martin, Shakira, David Beckham, Julio Iglesias en natuur Mrs. Miami here self; Gloria Estefan. Bij elk huis werd in geuren en kleuren verteld wie er woonde en wat het gekost heeft, echt Amerikaans. Na de tocht even koffie gedaan bij Starbucks, die je hier echt op elke hoek van de straat tegenkomt. Daarna nog even langs de boulevard gelopen en toen weer terug naar ons hotel in Miami Beach.

Het hotel heeft boven op het dak een zwembad met loungebedden. Wel moet je het zwembad delen met een zwerm vogels die ongegeneerd mee komen zwemmen.

Zometeen met een Uber richting restaurant The Rusty Pelican. Hier zijn we vorige keer ook geweest en heb je naast heerlijk eten, ook een schitterend uitzicht op de sky-line van Miami. Morgen richting key-west en daar is het vast iets minder hectisch dan in deze bruisende stad. Onderweg langs de Key's nog een paar stops dus morgen meer.

Vrijdag 15 november (Miami Beach)
Het werd gisteren toch nog warm en broeierig dus zijn we naar de Lincoln Road Mall geweest, dit is een soort Kalverstraat van Miami Beach met mooie winkels en leuke terrasjes. Er was dus ook een Apple Store en jemig wat was het daar druk zeg, niet normaal gewoon. We hebben heerlijk geslenterd en op een terrasje buiten gegeten. Het valt trouwens op dat er in Miami minder dikke mensen lopen dan in de vorige plaatsen waar we zijn geweest. Daarentegen zie je hier veel meer opgepompte sportschoolgorilla’s en de dames hier zijn erg frequente bezoekers van de plastische chirurg. Een duidelijk verschil tussen de grote stad en het platte land. Hier is het veel meer uiterlijk vertoon, dat zie je ook aan het soort auto's wat hier rijdt, minder pick-up trucks en veel dure sportauto's en grote limousines.

Het was vandaag een beetje bewolkt maar wel heerlijk warm, ideaal weer voor een bezoek aan de Venetian Pool. Dit is een zwembad wat is ontstaan door de afgraving van koraalgesteente wat werd gebruikt voor de bouw van huizen. Het ligt in de sjieke wijk Coral Gables met prachtige huizen en lange lanen. Hier wonen vast een aantal Desperate House Wife’s. De Venetian pool is gebouwd in 1923 en het was er heerlijk rustig. Heerlijk water van een aangename temperatuur dat wordt gevoed door een natuurlijke bron (zegt men), maar volgens mij bestaan er geen natuurlijke bronnen waar chloorwater uit komt en dat rook wel zo. We hebben lekker gezwommen en onder de watervallen gestaan, super relaxed.

Daarna nog een bezoekje aan het imposante Biltmore hotel, waar de aller rijkste hier vertoevend bij de ingang was het al een komen en gaan van luxe limousines met privé chauffeurs. Een super decadente tent, maar wel een prachtig gebouw.

We kwamen er vandaag achter dat we al langer dan een week onderweg zijn en wat vliegt de tijd als je het naar je zin hebt.

Op de terugweg naar het hotel zaten we in het begin van de spits bij Miami en wat is het toch een gigantische stad met een sky-line van wolkenkrabbers. Als je richting Miami Beach rijdt over de 10 baans wegen, kom je ook langs de haven waar de cruiseschepen liggen, vandaag lagen er 5 van die grote jongens. Morgen gaan we die kant van Miami beter bekijken met een rondvaart, dus morgen meer vanuit Miami.

Donderdag 14 november (Miami Beach)
Gisteren zijn we Gloria Estefan niet tegengekomen, maar wel een restaurant wat van haar is. We zijn de Ocean Drive afgelopen. Dit is de straat met de kenmerkende Art Deco hotels. Zes jaar geleden waren we hier ook, maar toch altijd weer leuk om te zien.

Vanochtend toen we wakker werden, regende het en het ziet er naar uit dat het vandaag bewolkt blijft met af en toe een bui. Wel is het gewoon rond de 27 graden, dus korte broek blijft aan, maar stranddag zit er niet in dus dan maar de plannen wijzigen.

Het weer klaarde toch weer op alleen bleef het bewolkt. Ideaal weer om lekker door de straatjes van Miami te slenteren. ‘s middags hebben we heerlijk op het dakterras van onze hotelkamer gezeten met om ons heen het gezoem van deze wereldstad. Soms hoor je het van TV bekende geluid van politieseries of het getoeter en geloei van brandweerauto’s. Het wachten is op Horatio van CSI Miami die van achter zijn zonnebril je scheef aankijkt.

We gaan zometeen richting een grote schoppingmall met onder andere een Apple store. Altijd leuk om even te kijken.

Morgen weer een dag Miami

Woensdag 13 november (St. Pete's Beach -> Miami)
Gisteravond gegeten bij Sloppy Joe, nou aan de naam hadden we kunnen weten dat het er een bende was en dat klopte. Het eten viel niet tegen, maar een chaos was het er wel.

Vandaag een lange rit naar Miami voor de boeg met eerst een stop bij Gamble Plantation, een oude suikerriet plantage waar 200 slaven werkzaam waren. Helaas was het hoofdgebouw dicht, maar het park eromheen was wel open.

Vandaar doorgereden naar Fort Meyers waar het Edison & Ford winterestatemuseum is. Inderdaad van Thomas Edison en Henry Ford. Het is een museum en het laboratorium van Edison dat je kunt bezoeken en de winterverblijven van deze twee vrienden. Omgeven door een prachtig aangelegd park aan het water.
Mooi ook om meer te weten te komen over gelijkstroom (Edison) en wisselstroom (Tesla) en de strijd die daarover is gevoerd. Net zo iets als VHS en BetaMax video vroeger. De uiteindelijke winner was Tesla en daarom hebben we nu overal op de wereld wisselstroom. Grappig ook om te zien hoe men ruim 100 jaar geleden in luxe leefde, zou voor hedendaagse begrippen nogal eenvoudig zijn.

De rit naar Miami duurde bijna 3 uur en ging over de Aligator Ally, een snelweg door de Everglades. Net voor Miami begon het te regenen en daardoor was het extra druk. Met behulp van onze navigatie prima op de juiste plek aangekomen en het is vandaag de 13e zag ik net. Laat dat nou mijn geluksnummer zijn en dus kregen we hier een upgrade naar een hele luxe kamer. Het hotel ligt midden in de stad, maar onze kamer heeft een wenteltrap naar boven met een privé dakterras. Boven op het dak van het hotel is ook nog een zwembad. Al met al een super trendy hotel, dus hier gaan we het wel 4 nachten uithouden. Straks maar eens het bruisende Miami gaan verkennen, wie weet komen we Gloria Estefan wel tegen.

Dinsdag 12 november (St. Pete's Beach)
Gisteravond zijn we naar de John Pass Boardwalk geweest, een lange houten pier waar verschillende restaurants en winkeltjes zitten en waar vissersbootjes en rondvaartboten liggen. Een beetje een tourist-trap maar wel erg gezellig en we hebben er heerlijk aan de waterkant gegeten terwijl de volle maan de haven waar we op uitkeken verlichtte. Kan het nog romantischer?

Vandaag ontbijt maar een keer overgeslagen en alleen wat vers fruit en een sapje genomen op de hotelkamer het kan niet alle dagen feest zijn hé. Daarna met de afgetankte Cadillac (nog geen 60 eurocent per liter omgerekend, nou dan kun je dat gaspedaal nog maar eens extra intrappen) naar Fort de Soto. Dit is een natuurpark met prachtige stranden, een oud fort en een keur aan vogels. We hebben tussen de vissers, die van de verschillende pieren hun hengels uitgooien, heerlijk lopen slenteren in de hete zon, het is vandaag 84 graden Fahrenheit en dat is bijna 29 graden Celsius. Gelukkig heeft dit park een van de mooiste stranden van Florida (volgens Trip Advisor) dus zijn we daar maar neergestreken en hebben we heerlijk in zee gezwommen. Langs de stranden staan hier douches, kleedkamers en alles keurig schoon, dus fris weer in de auto richting Treasure Island. Nog even bijkomen bij het zwembad van het hotel met wederom livemuziek van een ouwe rocker met een gitaar. Klinkt heel goed, maar volgens Marc een beetje te hard. Nu merk ik echt dat we oud worden.

Morgen een lange rit met verschillende stops voor de boeg. Miami here we come.

Maandag 11 november (St. Pete's Beach)

Gisteravond was er bij een tent naast ons hotel vanwege Veterans Day een karaoke-avond. Ik kan jullie nu alvast mededelen dat de winnaar van the Voice niet uit Florida komt, we hebben nog nooit zoveel valse noten in een uur gehoord. Gelukkig was het op tijd stil.

Vanochtend naar het Dalí Museum geweest en wederom ervaren dat we nou nog steeds niet weten of hij geniaal of knettergek was. Het imposante gebouw heeft een grote collectie Dalí schilderijen en sculpturen, maar haalt het niet bij zijn Spaanse evenknie, waar we een aantal jaar geleden waren. Wat wel gaaf was, was een virtual reality die je zag als je een app op je telefoon had gedownload en dan voor een aantal schilderijen hield, je zag dan hele aparte dingen gebeuren. We hebben ook nog met een speciale VR-bril door één van zijn schilderijen gewandeld, wat ook erg spectaculair was om te doen. Wel moest je uit hygiënische overweging een speciaal maskertje op, voor dat je de VR-bril op mocht zetten, heel charmant.

Na het museum nog een ritje met de toeristenbus door St. Petersburg gemaakt, maar daar was niet veel aan. Een beetje saaie stad met veel kantoren en hoge flats, maar verder niet veel soeps.

Op de terugweg “even” gestopt bij een Walmart. Nou laat dat "even" maar weg, die winkel was net zo groot als de Jaarbeurs in Utrecht. Echt niet normaal gewoon. Even snel een boodschap doen is er daar niet bij. Uiteraard zit de helft van die bolle Amerikanen in scootmobiels, want stel je voor dat je gaat lopen en afvalt.

Nu weer van het zonnetje genieten bij het zwembad en het strand van het hotel met op de achtergrond een bejaarde zangeres in een tentje die daar staat te zingen en dat doet ze niet eens onverdienstelijk. Morgen weer een nieuwe dag op Treasure Island van St. Pete’s Beach

O, ja voor vragen over Marc zijn hoedje (een echte Panama Jack trouwens) verwijs ik jullie graag door naar: www.waaromdragenmanneneenraarhoedje.nl

Zondag 10 november (Crystal River -> St. Pete's Beach)
Vandaag met pijn in het hart de Plantation on Crystal River verlaten, want het was een heerlijk hotel.

We zijn eerst naar Tarpon gereden, dit is een vissersdorp waar Griekse immigranten naar sponzen duiken en het heeft ook een hele Griekse sfeer. Erg leuk en er was ook nog een soort foodfestival, maar om 10 uur de ochtends aan de jumbelaya is een beetje te veel van het goede.

Daarna de route vervolgd naar de Tampa Outlet om onze lege plekken in de koffers een beetje op te vullen. Alles in kerstsfeer met 30 graden, zo’n raar idee, maar als ervaren shoppers kijken wij daar wel doorheen.

Na het shoppen richting St. Pete’s Beach richting ons hotel. Heerlijk touren langs de dorpjes en tientallen McDonald’s, Burger King’s, PizzaHut, TacoBell etc. Die je om de 300 meter tegen komt. We konden de verleiding gelukkig weerstaan.

Bij het hotel aangekomen zagen we dat het een soort motel achtig iets was en dat het gebouwd was in 1961. Nou is dat een goed bouwjaar weet ik uit ervaring, maar de buitenkant was in de loop der jaren niet veel veranderd. Gelukkig bleek de kamer zelf knap gerenoveerd te zijn en van gemakken voorzien. Onze kamer kijkt uit over een gigantisch strand en de zee. Vandaag is het ook nog Veteranen Dag en dat gaat hier gepaard met veel vlagvertoon chauvinisme uiteraard. Op het strand is er ter gelegenheid van Veterans Day een vliegerfestival en wij zitten op de 1e rij om hiervan te genieten. Hier gaan we het wel 3 dagen uithouden en morgen staat een bezoek aan het Salvador Dalí museum op het programma. Nu even bijkomen bij op ons balkon met een drankje een ondergaande zonnetje en een trouwceremonie op het strand. Verzin het maar eens.

Zaterdag 9 november (Crystal River)
Gisteravond hebben we gegeten bij Cody’s Roadhouse, een echte hillbilly tent waar een blind paard nog geen schade kan aanrichten. Het was er super druk met de meest vreemde types, families en bejaarden. Marc had het lumineuze idee om vooraf een half portie gefrituurde uienringen te delen, omdat we anders zo veel kregen. Nou wat een klein portie: daar kan je hier met een heel weeshuis van eten. Toen kwam Shirley, onze serveerster nog met een trog salade die ze op borden schepte, heerlijk hoor, maar het hoofdgerecht moest nog komen. Een groot bord met een halve koe, een toren aardappelpuree en dat alles overgoten met een liter saus. Tja, je snapt niet hoe ze hier allemaal zo slank blijven, maar wel een belevenis om dit mee te maken.

Na een all American breakfast bij Granny’s waar de bediening ouder was dan de gemiddelde leeftijd in Dijckstaete, zijn we vandaag richting Weeki Wachee gegaan. Dit is een bron waar een Florida State Park omheen is gebouwd, zeg maar zoiets als bij ons Staats Bosbeheer. Alleen pakken ze dat hier een ietsepietsie commerciëler aan. In de bron is een theater gebouwd met glazen ramen. Voor dat we daar naar toe gingen, eerst een heerlijk tochtje met een boot over de Weeki Wachee River. Daarna dan het theater in de bron binnengegaan en plaats genomen achter het glas. Zelf kun je het niet bedenken, maar daar verschenen ineens een aantal zeemeerminnen die een show van 25 minuten weggaven op de maat van verschillende muzieksoorten. Al die Amerikanen klapte en schreeuwden mee natuurlijk. Echt superkitsch maar wel heel grappig om een keer mee te maken.  Nu even relaxen bij het zwembad, want het is tenslotte vakantie en dan vanavond maar weer zien welke Amerikaanse culinaire hoogstaande verrassing ons te wachten staat. Morgen een lange rit richting St. Petersburg met onderweg diverse stops. Dus morgen meer.

Vrijdag 8 november (Crystal River)

Ondanks de jet-lag toch redelijk geslapen en de dag begonnen met een heerlijk ontbijt. Daarna richting het Adventure Centre gelopen voor de boottocht en het zwemmen met de manatee's. We waren de enige 2 deelnemers van de excursie die om 10 uur vertrok, dus kregen een privé tour. Eerst jezelf in een gummy pak hijsen was al een flinke opgave en daarna de uitleg. We vertrokken met een tourguide die vertelde over de manatee's en wat je wel en niet moest doen. Dat kwam er op neer dat je zo rustig mogelijk moest blijven drijven en niet wild in het water spartelen. Nou dat is een makkie voor ons natuurlijk, zo weinig mogelijk bewegen. Op een gegeven moment stopte we ergens en gaven we onze goddelijke lichamen over aan het warme water. Niet veel later zagen we de manatee's al druk aan het grazen. Kolossale beesten die toch wel imponeren. Ik zag geen enkele gelijkenis met ons, dus daar zijn we het vanaf nu ook over eens. Die commentaren daarover kunnen achterwege blijven. Mega indrukwekkend om zo tussen die lompe beesten te drijven en je hoort ze ook echt al het zeegras van de bodem grazen. We hebben zeker wel een uur tussen die beesten in gedobberd. Daarna zijn we nog gaan snorkelen bij de 3 sisters, dat zijn 3 onderwater bronnen. Ook dit was erg mooi om te zien. Na in totaal ruim 2,5 in het water gelegen te hebben, mocht het wetsuit uit en ook dat was geen gemakkelijke opgave want zo'n pak zuigt nogal vacuüm als het "redelijk" strak zit. 

We hebben daarna voor de lunch een sompig broodje gehaald bij een mega supermarkt en zijn toen richting een State Park gereden waar archeologische opgravingen van indianen en oude grafheuvels waren te zien. Dus ook een beetje cultuur tijdens deze vakantie.

Morgen weer in nieuwe dag hier in de regio en straks eerst maar eens kijken wat er op het menu staat vanavond. In ieder geval geen zeegras, want dat eten alleen manatee's!

Nu nog even ontspannen op de kamer, terwijl de eekhoorns, pelikanen, aalscholvers en andere vogels rond het terras van onze kamer struinen. Heerlijk relaxed. 

Donderdag 7 november (Almere -> Orlando -> Crystal River)
Ruim 9,5 uur vliegen is toch wel lang hoor, gelukkig redelijk kunnen dommelen in het vliegtuig en veilig aangekomen in een zonnig Florida. De huurauto opgehaald en in verband met oude mannen ruggen, is het geen laag bij de grond racemonster geworden. Tja je moet uiteindelijk accepteren dat je geen 23 meer bent. We zijn uiteindelijk maar gegaan voor Amerikaanse klasse, voor zover dat bestaat. Een Cadillac XT5 met 3,6 liter V6 en 310 paardenkrachten onder de motorkap. Rijd als een zonnetje met alles erop en eraan en met bijbehorende draaikolk in de tank. Daar komen we deze 2 weken wel mee door. Het eerste hotel ziet er geweldig uit en we gaan zo proberen de oogjes open te houden en een Amerikaanse burger naar binnen te werken. Vechten tegen de jet-lag en morgen vroeg op voor de zwemtocht met de manatees. Het zal voor die beesten wel een feest der herkenning zijn als wij het water in duiken morgen. Morgen meer nieuws met hopelijk bewegende beelden.

Woensdag 6 november
De koffers zijn gepakt en we zijn er klaar voor. Wel even spannend als je op het journaal ziet dat er een situatie aan de hand is op Schiphol. Ziet er naar uit dat alles inmiddels is opgelost, dus Florida here we come.

De Hotels waar we verbleven: