Na bijna anderhalf jaar door Covid-19 alleen binnen Nederland op vakantie te zijn geweest, durven we het na de vaccinatie weer aan om voorzichtig het buitenland weer op te zoeken. Nog niet met het vliegtuig, maar met de voiture gaan we richting het Franse land.

Onze eerste bestemming is Saint Malo waar we 3 nachten verblijven en daarna rijden we door naar Concarneau waar we 4 nachten verblijven. Als laatste verblijven we 5 nachten in Bayeaux.

Uiteraard zullen we deze vakantie aardig wat monumenten en musea bezoeken over D-Day, maar ook andere zaken staan op het programma. In het reisverslag hieronder kunnen jullie de reis door Normandië & Bretagne volgen.

Dagelijks reisverslag

Vrijdag 25 juni: Het afsluitende diner in restaurant L’Angle Saint Laurent in Bayeux was geweldig. De Pommeaux als aperitief en de heerlijke witte wijn maakte het plaatje helemaal compleet. Een waardige afsluiter van een heerlijke en indrukwekkende vakantie.

Na het ontbijt vandaag de koffers ingeladen en richting Almere. Een rit van ruim 700 kilometer. Heen reden we op zondag en was er geen vrachtverkeer, maar vandaag was dat wel even wat anders, hele colonnes van vrachtauto’s, wat een drukte. Gelukkig wist Bram ons goed de weg te wijzen. Bij Antwerpen ruim een uur in de file gestaan, maar dat is vrij normaal op de Belgische autowegen, maar ook in Nederland was het druk en stonden we in de file bij Gorinchem. Het was te merken dat de lockdown zo goed als is opgeheven.

Uiteindelijk weer veilig thuis gekomen en het weekend gebruiken we voor de vuile was en voor het uitzoeken van de foto’s.

We kijken terug op een mooie reis door Bretagne en Normandië. Leuk dat jullie hebben meegenoten van onze reis en op naar de volgende. Tot dan

Donderdag 24 juni: Gisteren bij een beetje knullig zaakje een prima pasta gegeten met uiteraard een wijntje. Je zou het niet verwachten, maar een wijntje vinden wat Marc lekker vindt, is nog niet eenvoudig in Frankrijk. De meeste Franse witte wijnen zijn stevig en hebben vaak een houtsmaak. Chardonnay bijvoorbeeld is meestal niet aan meneer besteed, en laten ze hier net alleen deze hebben en dan ook nog alleen in een karaf. Gelukkig bleek deze chardonnay prima te drinken en samen met de pasta uiteindelijk een prima combinatie.

De laatste volle dag Frankrijk en een prima weersverwachting, dus op naar de kust. We reden naar Courseulles-sur-Mer of om in D-Day termen te blijven Juno Beach. Op deze stranden landen de Canadese troepen en ook hier weer veel zaken die daaraan herinneren en een museum. Dit museum hebben we maar overgeslagen, want anders wordt het een overkill aan D-Day en we kwamen voor het strand. Helaas zijn de stranden hier niet zoals bij ons voorzien van gezellige parasolletje en ligbedjes, maar hier liggen ze vol met bergen met zeewier. Uiteindelijk vonden we toch een lekker plekje en hebben we een paar uur heerlijk gezeten, al waren we bijna de enige op het strand. Aansluitend een lunch op een terrasje en terug naar Bayeux waar we nog even lekker zijn gaan shoppen. Bij de 9e pharmacy een poging gedaan om een speciaal soort muggenbeetspul te kopen voor mijn lieve schoonzus, maar helaas niet de juiste gevonden. Of ze hebben wel het merk maar niet die specifieke roller, of ze proberen je een ander merk aan te smeren. Helaas pindakaas, we hebben het echt geprobeerd. Uiteraard nog even paar St. Eve’s bij de patisserie gekocht voor op de hotelkamer. Dit zijn merengue bollen met daar tussen room en omwikkeld met nootjes. Zoooo vreselijk lekker.

En natuurlijk nog even heerlijk zwemmen in het zwembadje van het hotel, want wat er aan komt moet er ook weer af. Vanavond hebben we als een waardig afscheid van deze vakantie gereserveerd in een goed aangeschreven restaurant, dus als het mee zit morgen voorlopig het laatste bericht over eten en drinken en onze terugreis. 

Bayeux is echt een gezellig en sfeervol stadje dat zeker een bezoek waard is.

Woensdag 23 juni: Gisteravond besloten we maar eens een eenvoudig restaurant uit te zoeken in Bayeux en ons oog viel op Le Drakkar, een eenvoudig tentje met een 2-gangenmenu voor € 16,00. We kozen allebei voor varkenshaas en deze was heerlijk met wortels en puree. Ik nam als toetje profiteroles en Marc huisgemaakte tiramisu, beiden perfect. Slecht eten in Frankrijk is echt heel moeilijk te vinden blijkbaar (gelukkig maar).

Vandaag was er markt in Bayeux had Marc gezien, dus na het ontbijt maar eens kijken. Dit viel een beetje tegen, 4 kraampjes en een foodtruck (wel een hele leuke oude Citroën net zo een als mijn pas gekochte koekblik). Daarna de auto gepakt en richting Colleville-sur-Mer waar het Amerikaanse oorlogskerkhof is. Bij aankomst eerst naar het pas geopende bezoekerscentrum, waar men op een zeer waardige manier de geschiedenis van de invasie van Normandië weergaf en er ook een korte film was over de levensloop van enkele Amerikaanse soldaten die er begraven liggen. Bij de uitgang was er een stem die die de namen van bijna alle bijna 11000 soldaten die hier liggen opleest. Als je daarna over de begraafplaats loopt die prachtig gelegen langs aan de kust (de kust van Omaha beach waar velen aan hun einde kwamen), dan besef je dat een EK voetbal eigenlijk heel onbelangrijk is en onze vrijheid veel belangrijker. Best ironisch dan ook dat nou juist Duitsland het stevigste statement maakt tegen de beperking van de vrijheid van sommigen door Hongarije. Al met al wederom een zeer indrukwekkend bezoek en ook interessant om de verschillen tussen de Britse, Duitse en Amerikaanse begraafplaatsen te zien.
We zijn daarnaar doorgereden langs de kust, waar een hele rij nog in takte bunkers met de originele kanonnen als onderdeel van de Atlantikwall staan en als laatste zijn we naar  Arromanche-les-bains gereden. Hier hebben de Geallieerden de kunstmatige Mulberry haven gemaakt door middel van tientallen pontons en bewegende bruggen. De restanten hiervan liggen verspreid over het strand en zijn goed te zien bij eb. Omdat er geen andere havens waren, kwamen alle materialen via deze havens binnen en er was zelfs een pijpleiding van Engeland hierheen, waar de brandstof voor de tanks en auto’s doorheen werd gepompt. 

Langs mooie landweggetjes terugrijdend, lijkt het wel of in sommige dorpjes na 1945 niets is veranderd. Heerlijk om doorheen te rijden en ondertussen te beseffen wat zich hier allemaal heeft afgespeeld ruim 76 jaar geleden.

Morgen onze laatste volle dag in France en de weersverwachting is goed, dus een dagje naar het strand om deze vakantie in rust af te sluiten. Maar daarover morgen meer.

Dinsdag 22 juni: Elke dag opnieuw begin ik het verslag over eten van de vorige dag, maar deze keer een extra vermelding voor het restaurant van gisteravond want dat was echt geweldig. Een klein intiem zaakje met een zeer kleine menukaart, maar wat erop stond was geweldig en de bediening en de wijn waren ook top.

Vannacht is het begonnen met regenen en dat heeft tot een uur of vijf ‘s middags continue geregend. Gelukkig zitten we in de auto droog en wat er op het programma staat is ook hoofdzakelijk binnen. Als eerste stond de D-Day Experience in Carentan les Marais op het programma. Dit museum biedt naast een mooie collectie met veel info en prachtige voorstellingen, ook een gesimuleerde vlucht in een Dakota C47. Dit begon met een briefing van de commandant die in een briefingroom geprojecteerd werd. Net of hij er echt stond en tegen je aan het praten was (in het Engels gelukkig). Daarna stapten we in een Dakota vliegtuig die opsteeg vanaf Engeland naar Normandië. Het schudde en door de raampjes heen zagen we ander vliegtuigen neergeschoten worden. Kun je na gaan hoe angstig dit in het echt geweest moest zijn. Na de vlucht vervolgde we route die werd afgesloten met een indrukwekkende 3D film over D-Day. Als laatste onderdeel van dit museum brachten we een bezoek aan de villa die als Duitse commandopost werd gebruikt en van de Amerikanen de naam “Dead man’s corner” kreeg, omdat deze strategisch lag is hier dagen over een weg van 500 meter gevochten, met vele doden tot gevolg. Al met al een zeer indrukwekkend bezoek.

Vervolgens zijn we naar Sainte-Mère-Église gereden waar aan de kerktoren de parachutist John Steel in de vorm van een pop hangt. Als je de film “The Longest Day” hebt gezien, ken je dit verhaal ongetwijfeld. Dit hele kleine dorpje bestaat bijna alleen maar uit enkele restaurants, souveniertwinkels en een groot aantal legerdump winkels.

Onderweg terug naar het hotel zijn we nog gestopt bij een Duits oorlogskerkhof waar ruim 21000 Duitse soldaten begraven liggen. In Bayeux hebben we al een Engels oorlogskerkhof bezocht en morgen staat er nog een Amerikaanse begraafplaats op het programma en gaan we nog een aantal bunkers en kunstmatig aangelegde havens bekijken. De weersverwachting voor morgen is al weer een stuk beter.

D-Day Experience in Carentan les Marais, een indrukwekkend museum.

Maandag 21 juni: Omdat het zondag was, waren er niet veel restaurants open in Bayeux, maar we vonden een gezellig restaurantje met een leuk terrasje waar nog plaats was. Vooraf deelden we een plankje met vleessoorten en paté en als hoofdgerecht een huisgemaakte hamburger. Marc nam de gewone en ik nam de Normandië- burger met camembert en andouille de viré op een brioche. Klonkt prima maar misschien was het toch beter geweest iets meer vooronderzoek te doen. Andouille de viré is namelijk worst gemaakt van slachtafval zoals maag, darm en andere ingewanden. Nou, zo smaakte het ook 🤮. Wat een viezigheid, gelukkig lag het er als een plak bovenop, dus snel aan de kant geschoven. De rest was wel erg lekker en als dessert de profiteroles met chocoladesaus maakt veel goed.

De dag begonnen met een heerlijk uitgebreid ontbijt in het hotel, want er moet flink gewandeld worden. Vandaag hebben we de hoogtepunten van Bayeux bekeken, een slimme rondwandeling door de stad die is aangegeven met koperen struikelstenen op de weg, leidt je langs alle hoogtepunten. Het oude centrum heeft wel iets weg van de Efteling. Oude leuke huisjes en gezellige straatjes, heel sfeervol allemaal. Natuurlijk mocht het tapijt van Bayeux niet ontbreken en ik moet zeggen, erg indrukwekkend. De audiotour in het Nederlands die we kregen was erg duidelijk en vertelde stap voor stap het verhaal van Willen de veroveraar. Vanwege de naam was ik sowieso al vanaf plaatje 1 voor Willem en gelukkig won die ook.

We hadden voor de zekerheid ons naaigarnituur meegenomen, maar het geheel was nog in redelijke staat, dus dat was niet nodig. Daarna verder met de wandeling langs de oude stad en een bezoek gebracht aan de kathedraal van Bayeux, waar Marc ondanks zijn uitschrijving uit de katholieke kerk, toch maar een kaarsje op heeft gestoken voor Pa & Ma Puijk en Pé. Rond 1 uur hadden we alle hoogtepunten gezien en hebben we de auto gepakt om naar een supermarkt van LeClerq te rijden op 10 minuten van ons hotel. Jemig wat een knots van een winkel. Zo groot hebben we ze zelfs in Amerika zelden gezien, alleen de winkel doorlopen nam al een uur in beslag. Hier hebben we een broodje en ham gekocht en dat lekker in een parkje opgegeten. Daarna nog even gekeken bij het monument voor oorlogsjournalisten/fotografen die omgekomen zijn in conflicten en daarna terug naar het hotel voor een duik in het zwembad.

Morgen richting de invasie stranden en musea. 

Het tapijt van Bayeux, daar zitten aardig wat uurtjes borduren in.

Zondag 20 juni: En wederom heerlijk gegeten gisteren in een afgeladen vol restaurant. Zo te zien kijken ze hier met eten niet op een dubbeltje want de schalen met schaal en schelpdieren vliegen je hier om de oren.

Na een heerlijk Frans ontbijt bij ons favoriete barretje hebben we de koffers ingeladen en zijn we vertrokken richting Bayeux. Onderweg kwamen we er achter dat de cruise-control nog niet door de Fransen is ontdekt, want we hebben onderweg soms wel 5 keer de zelfde auto’s ingehaald, waarna ze even later ons weer voorbij kwamen, terwijl wij keurig op de cruise-control reden. Maar als je ze dan weer inhaalt zie je dat ze druk met elkaar aan het kwebbelen zijn. Het was niet heel erg druk op de weg, maar dat kwam waarschijnlijk omdat iedereen op de parkeerplaatsen stond, want daar was het wel heel druk. Rare lui hoor, die Fransen!

Toen we Bayeux in kwamen zijn we gestopt bij een Brits oorlogskerkhof. Hier liggen meer dan 6000 Britse, Geallieerden en zelfs bijna 500 Duitse soldaten begraven. Als je langs die graven loopt en de meeste leeftijden ziet van 19, 20 en 21 jaar, dan besef je weer de waanzin van oorlog. En dan te bedenken dat er in deze regio in totaal 16 van dit soort begraafplaatsen zijn.

We zijn ingecheckt in ons laatste hotel, waar we 5 nachten zullen verblijven. Een prima hotel midden in het oude centrum van Bayeux en uiteraard weer met klein zwembad en jacuzzi. Het meisje achter de receptie sprak 3 woorden Engels en verder was ze heel goed in schaapachtig kijken. Gelukkig bood Google translate wederom hulp bij enkele van onze vragen. Toen we door het oude centrum liepen, kwamen we bij de Franse VVV en hier was een dame die wel goed Engels sprak, ze kende zelfs 3 woorden Nederlands, te weten: “Goedendag, Tot ziens en Tapijt”. Morgen maar even de boel wat beter gaan verkennen, want we moet in verband met de weersverwachting de plannen iets aanpassen. Morgen schijnt het nog redelijk te zijn, maar voor dinsdag verwacht men veel regen, dus dan dinsdag maar de museums bezoeken. Bayeux is overigens de eerste Franse stad die op de Duitsers is veroverd en in de zomer van 1944 is het zelfs tijdelijk de hoofdstad van Frankrijk geweest. Morgen meer nieuws vanuit Bayeux.

Zaterdag 19 juni: Na al dat Franse eten hebben we gekozen voor wat afwisseling, want voor je het weet raak je er aan gewend. Volgens TripAdvisor zat er een goed Thais restaurant in Concarneau en dit dus geboekt. Ze hadden een zeer beperkte kaart, maar de kwaliteit was prima en we hebben lekker gegeten. Na het eten nog even heerlijk op een terrasje gezeten bij een leuk barretje naast ons hotel tussen allemaal kwebbelende Fransen. Heerlijk mensjes kijken en over ze roddelen (hopelijk zaten er geen Nederlanders of een verdwaalde Belg tussen).

We hebben in dit hotel geen ontbijt geboekt, maar een klein tentje op loopafstand van het hotel serveert ontbijt op het terras voor € 9,00 per persoon. Je krijgt dan een groot glas verse jus d’orange, een grote kop koffie of thee, een croissant, een half stokbrood en boter, jam en Nutella. Meer heeft een mens toch niet nodig.

Net als in Nederland is het weer hier ook een beetje aan het veranderen alleen minder extreem. Het zonnetje heeft plaats gemaakt voor enkele wolkjes en de vooruitzichten zijn af en toe een buitje. Ideaal weer voor een tour door Bretagne. Grappig weetje is dat alles hier in 2 talen op de borden staat, namelijk in het Frans en in het Bretons. Dat Bretons is een Keltische taal en het schijnt erg te lijken op het Ierse Gaelic. De eerste stop was bij een cider proeverij waar we een uitleg in het Frans kregen die we half en half begrepen en voor de andere helft maar ja-knikkend hebben bevestigd. Het ging tenslotte om de proeverij. Er zaten een aantal heerlijk dingen tussen en ook een aantal zonder alcohol. Al dat sterke spul zoals Lambig (de Bretonse variant van Calvados dat uit Normandië komt) liet ik aan Marc over, aangezien het zonder drank op al moeilijk genoeg is om die Fransen te ontwijken tijdens het rijden. Na de proeverij en uiteraard enkele aankopen, nog even om het bijbehorende landhuis gelopen met een prachtige tuin eromheen.

Tijdens het vervolg van onze tour een stop gemaakt bij een Intermarché om op zoek te gaan naar Citroen douchegel van Petit Olivier en uiteraard gevonden. Wat een prachtige supermarkten hebben ze hier toch met verse vis op ijs en prachtig vlees. Gelijk maar wat lekkers en gezonds voor tussen de middag meegenomen, anders gaan we toch maar weer crêpes zitten eten. We hebben nog een aantal stops gemaakt bij oude kerkjes en bij mooie oude vuurtorens, maar op een gegeven moment heb je wel weer genoeg oude ruïnes gezien. Uiteindelijk blijven het toch gestapelde stenen. En daarbij komt dat vandaag onze laatste dag in de Spa is, dus op naar huis en de zwembroek en badjas aan. Wij dachten dat het rustig zou zijn omdat Frankrijk moest voetballen, maar in ons hotel zitten denk ik hoofdzakelijk voetbalhaters. Zelfs veel jongeren wagen zich hier in het bejaardenbad. En van een uitbundige stemming zal het wel niet komen want Frankrijk speelde gelijk tegen Hongarije. Jammer want ik heb een hekel aan het huidige Hongarije, maar dat heeft andere redenen. Vanavond maar weer een echte Franse dis met bijbehorende alcoholische versnapering en dan morgen na het ontbijt richting Bayeux, een rit van circa 4 uur.

Vrijdag 18 juni: Wat vliegt de tijd toch als je het naar je zin hebt. Na onze behandeling met waterjets, bubbeltreatments en aquamassage, zijn we naar de haven van Concarneau gegaan waar een trendy tentje we weer van een aantal prachtige creaties werden voorzien. Uiteraard komt eten in dit reisverslag veelvuldig voor, maar je bent tenslotte niet elke week in de bakermat van de haute cuisine. We waren net op tijd voor de tweede helft van oranje, alleen werd die wedstrijd op geen enkele zender hier in het hotel uitgezonden. Gelukkig kon ik het wel op mijn telefoon zien met Nederlands commentaar nog wel.

Vandaag hebben we eerst heerlijk langs het strand gewandeld om toch enigszins wat van de kilo’s eraf te lopen en daarna richting de oude ommuurde stad in Concarneau. Een parkeerplek vinden bleek nog lastig want er was ook markt, maar uiteindelijk wist Marc een Fransoos voor te zijn die op het plekje zat te azen waar wij op stonden te wachten. Deze vakantie kregen we ook nog een verzoek mee en zijn we al drie pharmacy’s afgeweest voor antimuggen gel of zo iets, helaas nog zonder het gewenste resultaat, maar we geven niet zomaar op. Op de markt was het ouderwets gezellig en daarna de oude ommuurde stad in gelopen. Dit is een autovrije zone die men La Ville Close noemt en het is er super gezellig met leuke pleintjes en winkeltjes. In een van de winkeltjes werd ik spontaan verliefd op een blikken koektrommel met Bretons koekjes in de vorm van een oude Citroën type H. Van de week waren we al voor een prachtig schilderijtje gevallen. Wat een voordeel als je met eigen auto bent, inladen maar die handel. Het bezoek aan Concarneau hebben we afgesloten met een boottochtje met een omgebouwd kameleon-bootje door de haven en langs de kust, waar prachtige huizen stonden. Als ik de Franse gids goed heb begrepen, woont in een van die kasten langs de kust de trainer van Het Franse elftal Didier Deschamps. Natuurlijk aansluitend weer de Spa in om onze vermoeide lijven op te kalefateren en dan maar weer eens gaan uitzoeken wat de pot schaft. Misschien vandaag eens iets anders dan Franse cuisine? Morgen een ritje langs leuke bezienswaardigheden en een ciderproeverij die ons werd geadviseerd 

De kust bij Concarneau waar Didier een huisje zou hebben.

Donderdag 17 juni: Na ons bezoek aan het zwemparadijs zijn we gisteren naar een restaurantje gelopen dat vlak bij ons hotel lag. Tot onze verbazing was er een prachtig terras met uitzicht op zee en we kregen een tafeltje direct aan de waterkant. Terwijl we weer heerlijk zaten te genieten van culinaire hoogstandjes, trakteerden een aantal sternen (ze leken op kleine meeuwen) ons op een prachtig schouwspel door vlak voor ons een duikvlucht te nemen en in zee kleine visjes of garnalen op te duiken. 

In dit hotel moeten we apart reserveren voor het ontbijt en vanwege COVID-19 kan dat of om 07:30 uur of om 09:30 uur. Kwam ons niet uit en toen we vanochtend allemaal bejaarden (ja ik weet het, ik ben ook 60) in badjas zagen lopen in de ontbijtzaal, waren we blij met onze beslissing. Op 10 minuten rijden zaten we in de haven van Concarneau, waar we heerlijk op een terrasje een lekker ontbijtje namen. Koste nog minder dan de helft dan in het hotel ook. Concarneau is de 2e vissershaven van Frankrijk en zeer gezellig. Hier even lekker geslenterd en daarna doorgereden richting Lorient. In de tweede Wereldoorlog was Lorient de marinebasis voor Duitse U-boten en de gigantische bunkers die ze hier hebben gebouwd staan er nog steeds. Het complex van bunkers en docks is ongeveer net zo groot als het RAI complex in Amsterdam en is in minder dan 1 jaar gebouwd. Het dak van de bunkers is bijna overal ruim 7 meter dik gewapend beton en de geallieerden hebben dit nooit kunnen vernietigen. Tot 1997 heeft het zelfs nog dienst gedaan als marinebasis voor Franse onderzeeërs. Deutsche gründlichkeid lijkt me dat. De rondleiding die we kregen was uiteraard alleen in het Frans, want andere talen, daar doen ze hier niet aan. Al moet gezegd worden dat de gids zijn best deed om af en toe bij ons een beknopte uitleg in het Engels te geven. Dat deed hij nog prima ook. Al met al een zeer indrukwekkend bezoek van een stukje geschiedenis. Grappig nog om te vermelden dat een van de bunkers nu dienst doet als vaccinatie-locatie voor COVID-19.  Na de terugreis van circa 3 kwartier weer een bezoek gebracht aan het zwemparadijs en straks maar weer een restaurant opzoeken in Concarneau. 

Boven mij meer dan 7 meter gewapend beton. Dit is een van de 7 docks van gebouw K3 waar in totaal 15 onderzeeërs in konden.

Woensdag 16 juni: De laatste avond in Saint-Malo hebben we in stijl afgesloten met een super lekkere pizza en een fles heerlijke wijn op het super gezellig pleintje Place Chateaubriand. Er was drukte alom want Frankrijk speelde tegen Duitsland. Bij het volkslied even voor 21:00 uur zong iedereen uit volle borst mee. Misschien was het wel handig om de mensen direct naast ons even te laten weten dat wij geen Duitsers maar Nederlanders waren. In het beste Frans zei ik tegen de man naast ons (die net in vloeiend Frans mosselen had besteld) “nous sommes Hollandais”, waarop de man zegt “ik ben een Belg”.  Samen hebben we er hartelijk om gelachen. We hebben de wedstrijd verder op de hotelkamer gekeken en door de winst van Frankrijk hoorden we luid toerend half Saint-Malo door straat rijden. 

Vandaag vroeg uitgecheckt en op pad gegaan naar Mont Saint Michel. Na een rit van  een klein uurtje kwamen we daar aan en het was nog redelijk rustig. Vanaf de parkeerplaats ga je met bussen naar de ingang en dus hebben we het reeds beproefde recept gebruikt. Ik maak me breed en Marc dringt voor. Resultaat was een goed plekje bij het raam, zodat Marc mooie foto’s kon maken. Van een afstand ziet het er geweldig uit met de imposante torens op die berg. Helaas is het binnenin een echte tourist-trap met restaurants die voor een omelet € 32,00 durven te vragen (vraag me zelfs af of er voor dat geld brood bij zit). Niet dat we daar zin in hadden maar om aan te geven wat het sentiment daar is. Een keur aan restaurants en souvenierwinkeltjes trekken aan de bezoekers voorbij. Ik ben benieuwd hoe het er hier in het hoogseizoen uit ziet, want nu waren we vroeg en stonden we op de 1e van 4 mega parkeerplaatsen. Na 2 uur rondgelopen te hebben, hadden we het wel gezien. Ik ga mijn zwager Michel denk ik maar heilig verklaren en samen met hem een berg begin in Nederland, ik voorzie een goudmijn.

Na de terugrit met de bus naar de parking zijn we richting Concarneau gereden. Onze routeplanners had er zin in en stuurde ons door uitgestorven dorpjes en boeren landwegen tot we nog maar 1 streepje op de benzinemeter hadden. Gelukkig vonden we een onbemande benzinepomp waar we met creditcard konden betalen. Na een heerlijk rit van 3 uur aangekomen bij ons hotel, waar we een joekel van een kamer kregen met uitzicht op zee. Bij dit hotel zit ook een Spa dus eerst daar maar eens gaan kijken. Badjas aan, maar die was nogal krap (maatje Fransoos). Gelukkig konden we deze omruilen voor een grotere. Het zwembad met jacuzzi’s en waterstralen is geweldig, hier gaan we denk ik elke dag gebruik van maken. Straks maar eens de culinaire verrassingen van dit gebied gaan ontdekken en morgen naar Lorient, waar de u-boten van de Duitsers lagen in de tweede Wereldoorlog. Morgen meer daarover.

Dinsdag 15 juni: We gaan denk ik wel wennen aan het leven als God in Frankrijk, heerlijk eten op een terrasje met een lekker wijntje erbij. Gisteren ook weer heerlijk gegeten met verrassende gerechten. Marc had een pâté in bladerdeeg vooraf en ik een gepocheerd ei in room met champignons en heeuul veeel knoflook. Het was heerlijk maar ik was even vergeten dat we na het eten onze mondkapjes weer op moesten. Nou, ja je moet er iets voor over hebben hè.

Vandaag in het dorp bij de patisserie ontbeten. Ik een koffie met een pain de chocolade en Marc een thee met mega croissant. Daarna heerlijk geslenterd en als twee bejaarden op een bankje bij de haven zitten genieten in het zonnetje al kijkend naar de bedrijvigheid.

Voor de lunch gingen we op een gezellig pleintje bij een ouwe chagrijnige Fransoos zitten voor een omelet met jambon. Die kwam maar het schijnt hier normaal te zijn dat je er geen brood bij krijgt. Op de vraag van Marc of we er brood bij konden krijgen, snauwde die zuurpruim “no pain”. Mooi dan ook geen fooi. Na de lunch richting de boot voor de rondvaart naar Cap Frehel. Er stonden al aardig wat mensen te wachten, maar ervaren toeristen als wij zijn zetten we onze beproefde tactiek in. Ik maak me breed en Marc sluipt naar voren. Die kleine Fransosen kan ik makkelijk hebben. Uiteindelijk een mooi plekje op het dek aan de zijkant, ideaal voor de gevorderde fotograaf. Het was een heerlijke toch van 3 uur, waarbij de aftersun straks wel nodig zal zijn. Er staan hier langs de kust prachtige huizen en kliffen met grote vogelkolonies. Vanaf de boot ziet Saint-Malo er trouwens prachtig uit met zijn ommuurde vestig. We zeiden dat het wel iets van Quebec weg had, en nou wil het toeval dat de ontdekker van Canada (Jacques Cartier 1534) uit Saint-Malo komt. 
De Cap Frehel is indrukwekkend met zijn hoogte van 70 meter. Al met al weer een heerlijke dag en straks maar iets van een pizza of zo. 

Saint-Malo vanaf de boot gezien.

Maandag 14 juni: Wat een leuke plek is dat Saint-Malo! Gisteravond was het een drukte van jewelste in het centrum omdat het het eerste weekend is dat ook de Fransen weer langer naar buiten mochten vanwege de avondklok. Gelukkig vonden we een gezellig tafeltje op een terras van een mooi restaurant. Hier een fantastisch verjaardagsdiner gehad met natuurlijk Coquilles St. Jacques als hoofdgerecht. Daarna terug naar het hotel waar we de 2e helft van Oranje hebben gekeken met Frans commentaar. 

Vandaag hebben we heerlijk door Saint-Malo geslenterd en zijn we al vast een beetje verliefd geworden op Frankrijk. We begonnen met een eenvoudig Frans ontbijt met stokbrood, jam, een croissant en koffie en thee op een zonnig terras. We werden vergezeld door hele brutale mussen, die het brood uit je handen pikten. Daarna over de stadswal gelopen met prachtige uitzichten over de forten die hier voor de kust liggen. Wat opvalt is dat bijna iedereen met mondkapjes loopt, ook buiten. Wij dan dus ook maar. Saint-Malo is echt een super gezellig oud stadje alhoewel schijn bedriegt. In de tweede Wereldoorlog is alles hier platgebombardeerd, maar in 1950 is alles weer in de originele staat en met oude materialen teruggebouwd. Van avond staat weer een uitgebreide maaltijd op het programma, dus Marc stelde een lichte lunch voor in de vorm van een crêpe. Goed plan, alleen dat lichte snapten die Fransen niet helemaal. Na de lunch heerlijk met de voetjes langs het strand en straks een verfrissende duik in het hotelzwembad. Morgen staat er ‘s middags een boottocht naar Cape Frehel op het programma. 

Saint-Malo gezien vanaf een van de forten die voor de kust liggen en alleen bij eb te bereiken zijn.

Zondag 13 juni: Om 07:30 uur als zestig jarige volledig gevaccineerde en geteste bejaarden (Marc krijgt 7 juli zijn 2e) ingestapt in de Canon-mobiel voor een rit van ca. 8 uur richting Saint-Malo. Onderweg stroomde de felicitaties binnen via telefoon, whatsapp en FaceTime. Altijd fijn als je weet dat er aan je gedacht wordt. Het was heerlijk rustig op de weg en erg prettig dat je in Frankrijk nog 130 km/u mag rijden, zeker als het lekker rustig is op de weg. Onderweg een paar korte stops voor koffie en een broodje en rond 16:00 uur aangekomen bij het hotel, althans dat dachten we. Bleek het verkeerde hotel, dit was de 3-sterren versie en voor minder dan 4-sterren doen we het niet natuurlijk. Uiteindelijk wel het juiste hotel gevonden en de auto geparkeerd. In tegenstelling tot de autowegen is het hier wel super druk. Ingecheckt in het hotel, een zakelijk maar schoon hotel dat zeer gunstig ligt ten opzichte van het centrum. Op het strand was het ook gezellig druk, dus we gaan ons zo maar eens settelen en eens bedenken wat voor verjaardagsmaal naar binnen gaan schuiven. Morgen meer berichten vanuit een zonnig Saint-Malo en nogmaals dank voor alle lieve berichten en cynische referenties naar mijn leeftijd.

We verblijven hier