Eindelijk kunnen we dan toch deze reis gaan maken, nadat deze al 2 keer eerder door Corona en andere omstandigheden is uitgesteld.

In de hak van de laars van Italië bevindt zich de provincie Puglia.

We vliegen op 19 juni naar de luchthaven van Bari en vandaar rijden we met onze huurauto richting Vieste. In Vieste verblijven we 4 nachten en vandaar rijden we naar Matera (waar de laatste James Bond Film is opgenomen).
In Matera verblijven we 2 nachten en vandaar gaat de reis verder richting Otranto, waar we 6 nachten verblijven.
Op vrijdag 1 juli gaan we dan weer vanaf Bari richting Schiphol.

Ons reisverslag

Vrijdag 1 juli

Onze laatste avond in Italië had nog wat verrassends in petto. Omdat Marc nogal kieskeurig is met eten en elke dag biefstuk gaat ook vervelen, kijken we vaak eerst op de kaart van een restaurant. We zagen een leuk terras tegenover het kasteel van Otranto met gehaktbal op de kaart en namen plaats. Waarschijnlijk was dit de Italiaanse versie van Tante Truus of Brownies bij Downies, want de dame die ons bedienende was zo gek als een deur en ook de rest van de bediening was op zijn zachtst gezegd nogal vreemd. Toen we wijn besteld, leek het wel of we vroegen of ze met ons naar bed wilden, zo raar keek ze. Nou ja, gelukkig bleef het bij wijn.

Het eten was ook niet geweldig, alhoewel de gnocchi die ik had nogal lekker was. De gehaktballen van Marc, kwamen waarschijnlijk bij de Ikea vandaan. Een illusie armer maar een ervaring rijker liepen we terug voor een Italiaans ijsje.

Bleek er een optreden aan de boulevard te zijn van een popgroep die bekend is van YouTube. La Dolce Vita van Fedez, Tananai & Mara Sattei. Bleek dat ze maar 1 nummer hadden, want dat speelde ze 4x achter elkaar. Maar wel grappig om de gillende Italiaanse jeugd te zien bij het optreden.

Vandaag de terugreis naar Bari gedaan en in totaal toch ruim 1250 km met de Panda gescheurd. 

De incheck verliep weer echt op zijn Italiaans. Chaotisch en met een hoop gescheld en gevloek van Italianen die voordrongen. Maar we zijn ingecheckt en de vertraging van bijna 2 uur is ook al bekend. We gaan het meemaken.

Leuk dat jullie onze reis hebben gevolgd en tot de volgende reis.

Donderdag 30 juni 

Gisteravond heerlijk aan het strand gegeten in alweer een zaak waar vis de boventoon voert. Ik kom hier beter aan mijn trekken dan Marc qua eten, maar gelukkig maakt de wijn weer een hoop goed.

Vandaag onze laatste autorit gemaakt. Een klein tochtje in de regio van Otranto. Eerst naar Capo Otranto, het meest oostelijke punt van Italië. Vandaar zijn we doorgereden naar Ipogeo di Torre Pinta, een pas in 1976 ontdekte toren uit de middeleeuwen. Deze toren lag bij een ietwat vervallen agritouristmo en een vriendelijke dame gaaf ons de sleutel van het toegangshek en wees ons in vloeiend Italiaans de weg. Gelukkig was het niet al te moeilijk te vinden.

Het toegangshek leidde ons via een smalle tunnel naar een soort toren met open dak. Zeg maar een cabrio-toren. Het schijnt dat dit een duiventoren is geweest zoals ze ook in het Midden Oosten stonden.

Na het weer inleveren van de sleutel en een stortvloed van Italiaanse info waar we weinig van snapten, reden we verder en zo eindigde we weer bij de supermarkt voor vers fruit als lunch. 

Nu de laatste uurtjes bij het zwembad en zowaar zien we vandaag af en toe een wolkje. Heerlijk! 

Morgen na het ontbijt richting Bari om de Panda, die zich kranig heeft gedragen tussen het Italiaanse geweld, weer in te leveren en de terugvlucht naar Amsterdam te ondernemen.

Vanaf maandag weer het dagelijks leven, met rellende boeren en klagende politici. Ik verheug me nu al weer op de volgende vakantie.

Woensdag 29 juni

Vandaag een ritje van een klein uurtje richting Lecce. Onze routeplanner bracht ons feilloos in het oude centrum en we vonden gelukkig een mooi parkeerplaatsje, want dat schijnt hier zo te zien nog best moeilijk te zijn. Kostte wel € 3,00 voor 3 uur parkeren. Daar kun je in Amsterdam net één wiel 5 minuten voor parkeren. 

De sfeervolle straatjes leidde ons naar de Duomo die op een werkelijk prachtig plein stond. De barokstijl waar onze reisgids het over had, zie je terug in de gevels van de gebouwen. Overdadige beelden en tierelantijnen, maar erg fotogeniek.

Voor € 6,00 per persoon mochten we de kathedraal in en er vanuitgaande dat we voor dat geld tevens een plekje in de hemel reserveerden, hebben we het maar gedaan. Binnenin ook weer veel beelden en versieringen en zelfs drie hele grote chocolade-sinterklazen in zilverpapier (althans dat is mijn interpretatie). In de catacomben van de kathedraal lagen grafkelders, waarvan er een aantal open waren. Hier zagen we de knekels en schedels liggen. Best wel onsmakelijk. 

We vervolgden onze tocht door Lecce en kwamen bij een ruïne van een amfitheater uit de Romeinse tijd. Hier zaten ooit 20.000 mensen te kijken naar vechtende gladiatoren. 

Na een heerlijke wandeling langs mooie straatjes en leuke parkjes, hadden we Lecce wel weer gezien en ging het weer richting zwembad. Wel een erg leuke en gezellige, echt Italiaanse stad trouwens.

Bij het zwembad echt Italiaanse toestanden! Het is namelijk windkracht 3 vandaag en daar zijn Italiaanse parasols niet op berekend blijkbaar. Een aantal was al dubbelgevouwen omhoog gewaaid en de rest werd snel dichtgeklapt door iemand van de technische dienst van het hotel. Uiteraard wel met een peuk in zijn mond (Italiaanse rommel zou iemand die ik goed ken zeggen). 

Heerlijk om vanuit je ligbed dit tafereel te aanschouwen. Benieuwd hoe hard het morgen waait?

Dinsdag 28 juni

Marc zoekt af en toe met behulp van TripAdvisor naar leuke restaurantjes en je kunt in die app ook het soort restaurant aangeven. Dus bijvoorbeeld Chinees, Mexicaans of waar je maar zin in hebt. Natuurlijk werkt deze functie in dit deel van Italië niet, want hier kun je kiezen uit 136 restaurants, maar allemaal met een Italiaans/Mediteraanse keuken. Wat de boer niet kent dat vreet hij niet, nemen ze hier wel heel letterlijk. Dan maar een echte Italiaanse pizza en een lokaal wijntje. De provincie Puglia is sowieso de grootste wijn producerende regio van Italië en olijven.

Vandaag ging de verkenning per Panda richting het zuiden met als einddoel Leuca, waar de Adriatische en Ionische zee elkaar ontmoeten en waar het ca. 70 kilometer zwemmen is naar Albanië. Het was weer een prachtige rit langs echte Wim-weggetjes met haarspeldbochten en leuke dorpjes en vergezichten. Deze streek behoorde ooit tot het Griekse rijk tot de Romeinen hier de baas werden. Dus als er in Griekenland ooit een soort Poetin aan de macht komt, zal hij het wel op gaan eisen of innemen. 

Onderweg zijn we gestopt bij  il Ciolo, een baai omgeven door hoge rotsen. Hier maakt de Italiaanse jeugd spectaculaire sprongen vanaf de rotsen en dat levert natuurlijk prachtige foto’s op. De klappen die ze op het water maken, worden versterkt door de hoge rotsen en lijken bijna wel pistoolschoten. Je moet het maar durven.

Morgen gaan we waarschijnlijk richting Lecce, een van de grotere plaatsen hier. Lecce wordt wel de barokhoofdstad van de wereld genoemd. Nou heb ik persoonlijk niet zoveel met barok, maar we gaan het zien. In ieder geval zullen er wel een paar oude ruïnes te zien zijn, want dat is in iedere Italiaanse stad het geval. 

Maandag 27 juni

In oude centrum van Otranto zagen we gisteren een mooi plekje op een terrasje aan een sfeervol pleintjeom te eten. De ober sprak eindelijk eens goed Engels en zelfs een klein beetje Nederlands. Hij had een half jaar in Amsterdam gewerkt. Wederom lekker gegeten. Sowieso kom ik hier wel aan mijn trekken met die vele visgerechten. Misschien dat ik daarom steeds wil zwemmen?

Vandaag zijn we met onze Panda een stukje langs de kust gereden, richting Roca Vecchia waar de Grotta Della Poezia zich bevindt. Dit is een groot natuurbad met oude  opgravingen. Prachtig om te zien, maar na een uurtje klimmen en klauteren bij 38 graden, waren we kletsnat van het zweet. 

Als we wel eens reportages over Afrika zien, zeggen we wel eens; “ruim die zooi dan eens op!”, of “doe eens iets!”. Maar met deze hitte krijg je toch een iets andere kijk op dat soort zaken.

Snel weer in de airco van de Panda en rustig aan langs mooie kustwegen weer richting zwembad. Ook voor de Italianen is het extreem warm, want alle stranden langs de weg puilen uit van de mensen, ondanks dat het hier nog niet officieel vakantie is.

Onderweg zijn we gestopt bij een Conad supermarkt voor vers fruit en wat te drinken. Een keer een lichte lunch kan denk ik geen kwaad. Daarna weer heerlijk bij het zwembad tot rust komen.

Zondag 26 juni

Als we in Italië zijn, hebben we altijd een beetje het gevoel tijdreizigers te zijn. De oude steden en de sfeer, het voelt als 50 jaar terug in de tijd. Uiteraard bijna in alles in positieve zin. 

Otranto, waar we nu zijn, voelt als een openluchtmuseum en een openluchtrestaurant tegelijk. Elk vrij plekje aan de boulevard, op de trappen of zelfs op straat, staat vol met tafeltjes en stoeltjes. Dus hier iets te eten vinden was dan ook geen opgave, we hadden eerder last van keuzestress. Maar het is gisteren weer goed gelukt, we hebben heerlijk gegeten en een lekker wijntje gedronken.

Vannacht goed geslapen en vol goede moet opgestaan voor het ontbijt. Nou weten we inmiddels uit ervaring dat een ontbijt in Italië anders werkt dan elders in de wereld. In de eerste B&B werd alles aan tafel geserveerd, leuk maar lastig met een taalbarrière. Bij de tweede B&B moesten we vooraf een lijstje invullen, om er ‘s ochtends achter te komen dat alles wat we besteld hadden, gewoon op een buffet stond voor iedereen, zodat een Italiaanse er met mijn roerei vandoor ging. Zet het dan op onze tafel! Het hotel waar we nu zitten, heeft wel een buffet, maar daar staan mensen achter die het op een bordje scheppen. Zelf pakken is er niet bij. Ja bij een hele trage koffiemachine mag je het zelf doen. Één machine voor alle hotelgasten en het duurt ruim 1 minuut per cappuccino. Lange rijen dus. Nou ja we hebben vakantie dus waar maken we ons druk op. Het is trouwens wel erg lekkere cappuccino. 

Na het ontbijt zijn we door Otranto gelopen en hebben onder andere de kathedraal bezocht. Hier ligt een prachtige grote mozaïekvloer met tientallen voorstellingen, die door monniken is gemaakt. Ik begrijp nu waar de term monnikenwerk vandaan komt. 

Het is druk aan het water en op het strand. 38 graden en een zondag. Dus de Italianen zoeken verkoeling. Wij zoeken het zwembad maar op. Want van al dat geslenter in die hitte zou je bijna een hitteberoerte krijgen. Maar genoeg over het warme weer, als het zou regenen, zouden we ook wat te zeuren hebben. Voor nu liggen we met onze afgetrainde lichamen, heerlijk onder een parasolletje en nemen af en toe een verkwikkende duik in het zwembad. Je kunt het slechter treffen toch?

Zaterdag 25 juni

Gisteravond was het gezellig druk in Matera. Er waren wedstrijden mini basketbal voor jeugd van ca. 10 tot 14 jaar en op de pleinen waren verschillende velden gemaakt. Het was er een drukte met verschillende teams en supporters.

Na al het Italiaanse eten, besloten we een keer iets anders te nemen, het werd de Japanner en dat viel zeker niet tegen. Heerlijke sushi’s en andere lekkere hapjes gepresenteerd met rookeffecten. We gingen om 20:00 uur aan tafel en waren de eersten, pas zo rond 21:30 uur liep de zaak vol. In Nederland zouden de restaurant rond die tijd leeg zijn.

Vandaag na het ontbijt afscheid genomen van onze enthousiaste B&B gastvrouw en vertrokken richting Otranto.

De route ging het eerste stuk weer langs leuke landwegen en hier zagen we dat sommige Italiaanse vrouwen rare dingen doen met die hitte. Ze gaan schaars gekleed en helemaal opgemaakt op een stoeltje langs de weg onder een boom zitten en gaan dan zwaaien naar langsrijdende auto’s! We hebben uit beleefdheid maar terug gezwaaid. Geen idee wat hier nou leuk aan is?

Marc had een tussenstop gepland in het plaatsje Alberobello dat bekend is om zijn Trulli’s. Typische witte huisjes met een dak van gestapelde stenen die alleen voorkomen in de vallei van Itria en dus in Alberobello. De huisjes lijken een beetje op een uit de kluiten gewassen pizza-oven en in Alberobello staan er al zo’n 1200. Het aantal toeristen bedroeg echter een veelvoud van die 1200 en met 37 graden in de schaduw gaat dat al snel irriteren. Dus na een uurtje te hebben rondgeslenterd, de route naar Otranto weer ondernomen. Grappig is dat je onderweg nog veel mooiere Trulli tegenkomt, waar geen busladingen toeristen zijn, dus daar heeft Marc menig fotomoment gepakt voor het perfecte plaatje.

In Otranto hebben we snel de koffers in onze hotelkamer gezet en een verfrissende duik in het zwembad genomen. Dit hotel is weer een typisch Italiaans hotel. Keurige kamer, maar alles doet enigszins gedateerd aan. Maar voor de komende nachten prima om te verblijven en het centrum en het strand liggen heel dichtbij en er is een heerlijk zwembad: heel belangrijk met deze hitte.

Vanavond Otranto maar eens op zijn culinaire waarde gaan beoordelen en morgen op zijn culturele. 

Vrijdag 24 juni

Matera is een super gezellige en levendige stad ‘s avonds. Drukke straatjes met gezellige terrasjes en prachtige uitzichten op de oude stad die deels uit de rotsen is gehouwen. We vonden gisteravond een leuk tafeltje om te eten aan een balkon met uitzicht op het dal beneden over de daken van de oude huisjes. Het merendeel van de toeristen hier zijn toch Italianen en volgens Marc is dat het voordeel, want die accepteren geen slecht eten. Tot op heden heeft hij in ieder geval gelijk gehad.

Vandaag na een heerlijk ontbijt vol goede moed op pad gegaan om Matera te verkennen. Allereerst bezochten we de Palombaro Lungo. Een door mensen gemaakt ondergronds waterreservoir onder het centrale plein, waar 5 miljoen liter water opgeslagen kon worden als drinkwatervoorziening voor de stad. Echt heel indrukwekkend om te zien.

Toen we door de nauwe straatjes liepen, kwam er een rijkelijk versierde Masserati voorbij die stopte voor de kerk en er stapte een mooi Italiaans bruidspaar uit, altijd leuk om even naar te kijken.

De James Bond fans kennen deze stad misschien van de laatste Bondfilm “No time to die”, die hier gedeeltelijk is opgenomen. Misschien hadden we die scènes nog even moeten terugkijken. Dan hadden wij namelijk kunnen zien hoeveel trappen hier zijn. Nou schrikken een paar trappen ons normaal niet zo af, maar met een temperatuur van 38 graden Celsius is het toch een hele opgave. Gelukkig bestaat de stad deels uit grotten, waar het zeer aangenaam was, maar na een flink aantal uren door de stad slenteren, waren onze t-shirts doorweekt en hebben we een broodje gegeten en daarna snel een douche genomen in onze B&B-kamer.

Wel hebben we alle hoogtepunten van de stad kunnen zien en de vergezichten hier zijn echt schitterend, maar ik persoonlijk denk ik dat Matera op zijn mooist is met zo’n 22 graden of zo. 

Vanavond gaan we denk ik maar eten in een restaurant in een grot, want echt afkoelen doet het hier niet.

Morgen gaan we richting Otranto, waar het ook warm is, maar dat ligt aan de zee en het hotel daar heeft een groot zwembad. Morgen dus weer een reisdag tussen de Italiaanse kamikaze-chauffeurs. 

Donderdag 23 juni

Na het ontbijt vanochtend, hebben we Vieste achter ons gelaten en zijn we over slingerende wegen richting Matera vertrokken. Het was vandaag gelukkig een beetje bewolkt en dus geen brandende zon, maar meer een warme deken. De thermometer in de auto gaf als buitentemperatuur nog wel steeds rond de 35 graden aan, maar met de airco aan was het goed uit te houden. We reizen trouwens milieu-verantwoord, want onze Panda is een hybride zagen we. Compenseren we onze vliegreis weer een beetje.

Italië staat qua verkeersdoden in Europa hoog genoteerd en als je je hier in het verkeer begeeft, wordt ook meteen duidelijk waar dit aan ligt. Bumperkleven schijnt hier tot de bijzondere vaardigheden te behoren. Zo erg zelfs dat je in je binnenspiegel het aantal muggen op de gril van je achterligger kunt tellen. En inhalen bij een doorgetrokken streep mag hier ook gewoon. Er voorbij moet gewoon, om daarna vol in de remmen te gaan en links af te slaan. Rare jongens die Romeinen.

Afijn na het omzeilen van de vele kuilen in de weg, die we bij ons minimaal een vijver of een meertje zouden noemen, kwamen we aan bij onze eerste stop: Castel del Monte. Een kasteel dat een volmaakte achthoek is (octogoon). Ook alle acht torens zijn achthoekig. Het is rond 1200 gebouwd door Frederik de 2e en de functie ervan is een mysterie. Het is nooit bewoond geweest, is onbruikbaar als vesting, heeft geen keukens of voorraadkamer. Waarschijnlijk is het gebouwd als uiterlijk vertoon en dat zou dan weer prima passen bij de Italiaanse leefstijl en mentaliteit.

Na het bezoek hebben we heerlijk geluncht en toen door richting Matera, waar we 2 nachten zullen verblijven. 

Onderweg zagen we boeren met tractors de graan oogsten. Je kunt met een tractor blijkbaar meer dan snelwegen blokkeren! Ook moesten we meerdere keren stoppen voor kuddes met geiten, koeien en ander overstekend vee. Hoe landelijk wil je het hebben hier!

Bij een uitzichtpunt zagen we Matera al schitterend liggen, dus morgen meer uit Matera. Nu eerst even bijkomen in onze B&B hier in Matera.

Woensdag 22 juni

Wederom was het gisteren ondanks de drukkende warmte gezellig in het oude centrum van Vieste. We vonden een tafeltje bij een restaurant waar de tafeltjes trapsgewijs achter elkaar stonden op de trappen van een smal straatje. Onder de Italiaanse jasmijn hebben we heerlijk gegeten.

Vanochtend moesten we vroeg ontbijten, want om 09:00 uur moesten we aan boord van de Desiré. Een uit de kluiten gewassen speedboot, waar zo’n 120 man op konden en ook ongeveer gingen. Geen dak erop, en dat terwijl de thermometer hier om 09:00 uur de 27 graden aan tikt. Goed ingesmeerd en met een petje op waren we klaar voor een tocht van ruim 3 uur langs een prachtige grillig kustlijn met een aantal imposante grotten. De reden waarom de boot zo laag was, is omdat hij ook een aantal grotten in vaart. De kustlijn hier is echt geweldig mooi, maar na bijna 2 uur in de brandende zon, waren we er wel klaar mee eigenlijk.

Gelukkig begreep de kapitein dat ook en meerde af bij een idyllisch kiezelstrand, waar we een verfrissende duik in de zee konden nemen. 

Na een half uurtje zwemmen gingen we op hoge snelheid terug naar de haven van Vieste, waar de Panda ons weer stond op te wachten. Wel met een temperatuur van 39 graden op de thermometer, maar de airco dreef deze snel naar beneden

Bij de supermarkt een broodje en wat lekkers gehaald en op Lido Afrodit, naar onze strandbedjes onder de parasol. Er was zelfs livemuziek die niet eens slecht klonk. Wel kon je merken dat ze de Engelse liedjes fonetisch had ingestudeerd, want aan de tekst was geen touw vast te knopen.

De zee zou normaal gesproken voor verkoeling moeten zorgen, maar het zeewater is zo warm, dat als je er in plast, het afkoelde. (Neem dit uiteraard met een flinke korrel zout)

Vanavond maar weer opzoek naar wat Italiaanse culinaire verrassingen en morgen de reis richting Matera gaan ondernemen.

Dinsdag 21 juni

Een reisverslag uit Italië zonder het over etentje hebben bestaat niet, dus daar gaan we; Gisteravond hebben we fantastisch gegeten in een soort grot. Restaurant Al Dragona stond op het lijstje van Marc en toen we er langs liepen was er nog een tafeltje vrij. 

Allereerst een heerlijke lokale wijn uitgezocht, want Pino Grigio komt meer uit het noorden van Italië, dus dat zie je hier bijna nergens. De wijnen hier komen bijna allemaal uit deze regio. 

Marc nam vooraf capocollo, gedroogde reepjes vlees en ik nam calamaro (inktvis). Allebei heerlijk. Mijn inktvis was gevuld met verse mosterd en caciocavallo podolico kaas. Dit is een kaas uit de regio die in een soort zakje hangt. (Deze kaas zagen we vandaag ook nog op de markt). Als hoofdgerecht nam Marc een tournedos die aan tafel werd bereid en geflambeerd en ik nam de tarbotfilet.  Marc nam een Semifreddo van amandelen en ik nam cannoli’s ter afsluiting van echt een topmaaltijd. 

Het viel trouwens op dat het overdag heel stil was, maar nu was het super druk en gezellig in de straatjes van de oude stad. Zo gauw de zon weg is begint het leven hier op straat. Logisch ook wel als de thermometer 36 graden aan wijst.

Vandaag hebben we een mooie rit over het schiereiland gemaakt langs mooie dorpjes en steden. Via Peschici reden we langs slingerende kustwegen langs ontelbare campings en strandjes. De campings hier zijn een soort afdakjes waar je hutjemutje naast elkaar onder gaat staan. Je moet er maar van houden. 

In Vico del Gargano hebben we door de oude stad gewandeld of is geslenterd een beter woord met die hitte. Dit plaatsje behoort volgens de Italianen tot een van de mooiste plaatsen van Italië. Nou is mooi een rekbaar begrip, maar indrukwekkend was het zeker. Je kregen bijna het gevoel dat er ieder moment een Romeinse veldheer op een paard voorbij zou komen door de smalle straatjes tussen de oude huisjes en ruïnes.

De rit ging terug door het Foresta Umbra, een nationaal park met prachtige bomen die gelukkig wat verkoeling brachten. We hebben hier herten en wilde orchideeën gezien en bij een klein meertje stikte het van de schildpadden en vissen.

Na een vervolgrit met de nodige haarspeldbochten en wegen met gigantische kuilen en gaten in de weg, uiteindelijk weer veilig aangekomen in Vieste en daar een verkoelende duik in het zwembad genomen. Straks maar weer richting de oude stad voor een Italiaanse culinaire verrassing. 

Voor morgen staat er een boottocht op het programma

Maandag 20 juni

Onze airco heeft vannacht overuren gemaakt, maar uiteindelijk hebben redelijk geslapen. De kamer in onze B&B is niet super groot, maar heeft wel een groot terras met uitzicht op Vieste. Zo met het zonnetje op de witte huizen lijkt het wel een beetje een stad in het midden oosten of zo.

Onze rit vanaf het vliegveld naar Vieste heeft sowieso wel duidelijk het verschil laten zien tussen Puglia (de streek waar we nu zitten en Toscane en Umbrië. Het zuiden van Italië is zeker niet het rijkste gedeelte van Italië. Allereerst staan er in Toscane en Umbrië kasten van landhuizen die je hier echt niet ziet en verder zijn de wegen daar een stuk beter. Hier moeten we onze panda met het nodige kunst en vliegwerk om de vele gaten en kuilen heen manoeuvreren. Max Verstappen zou er bijna jaloers op worden.

Wat ze hier wel veel doen is afval recyclen, want bij elke inham langs de weg vindt je bergen met vuilniszakken en plastic flessen keurig opgestapeld. Ze hoeven alleen nog maar geworden opgeruimd en klaar is Kees. En dan zitten wij te zeuren over stikstof.

Vanochtend na een lekker ontbijt zijn we Vieste gaan ontdekken, een leuk, levendig en gezellig oud stadje met nauwe straatjes. Hier gaan we ons wel een paar dagen kunnen vermaken. Ik zou hier zo mijn eigen winkeltje kunnen beginnen, mijn naam staat al boven de deur. Langs de kust zie je hier vreemde houten stellages staan, dit zijn trabucchi. Die worden gebruikt om te vissen met netten. Vaak zit er boven of naast een trabucco een restaurant, waar je dus super verse vis kunt eten.

Rond de middag zijn we richting het strand gegaan. De B&B die we hebben geboekt, heeft een afspraak met een lido aan het strand. We kunnen hier gratis parkeren en we hebben er gratis 2 ligbedjes met parasols. Inderdaad echt Italiaans, lange rijen met parasols van verschillende verhuurders. Hier hebben we lekker geluncht. Orecchiette met tomatensaus en Parmesan. Dit zijn met de duim gerolde pasta schelpjes. Een specialiteit hier uit de regio schijnt het. Maakt me dan wel weer nieuwsgierig waar die duim allemaal is geweestUiteraard hebben we hier in de warme zee gezwommen.

Vanmiddag hebben we nog een duik in het zwembad genomen, wat op het dak van de B&B ligt en nu even bijkomen van alle inspanningen en ontspanningen. 

Vanavond maar weer opzoek naar een Italiaans restaurant, maar daar zijn er genoeg van hebben we al gezien. 

Morgen weer een nieuwe ronde en nieuwe kansen. 

Zondag 19 juni

Vanochtend vroeg vertrokken om op tijd op Schiphol te zijn, want een gewaarschuwd mens telt voor 2 zegt men. Om 07:30 vertrokken uit Almere terwijl we pas om 11:55 zouden vliegen. Rond 08:15 stonden we op langparkeren P3 en om 09:00 zaten we ingecheckt en door de security aan een uitsmijter. Het ging dus super snel. Bij de gate aangekomen stond er geen Transavia toestel maar een KLM kist voor ons klaar en we vertrokken en landen exact op tijd in een warm Bari. Daar een bijna nieuwe Panda met airco opgehaald en ons met ware doodsverachting in het Italiaanse verkeer gestort. Dubbele doorgetrokken strepen, inhaalverboden en dat soort zaken, daar doen ze hier niet aan. Eindelijk na een rit van ruim 2,5 uur aangekomen in Vieste, waar een zeer slecht Engels sprekende dame ons heel lief wegwijs maakte in onze B&B voor de komende 4 nachten. Net in het dorp een heerlijke pizza naar binnen gewerkt en nu de binnenkant van onze ogen gaan bekijken. Morgen maar eens op ontdekkingstocht in Vieste, dus morgen meer.

Het weer in Puglia

Hier verblijven we

Hoe reizen we

Vanwege de Corona-crisis hebben veel verhuurmaatschappijen hun auto's verkocht en is het aanbod klein en de vraag weer groot. Daarom zijn de prijzen ook omhoog geschoten, dus kom het betaalbaar te houden dit keer geen luxe bolides, maar een Fiat Panda en dan nog voor de hoofdprijs.
Ach ja, noem het een luxe probleem.

De Route

Een berichtje mag altijd